تحلیل مصادیق نوپیدای اختلالات روانی موثر بر احصان با تاکید بر قرآن، فقه و حقوق اسلامی

هدف از این پژوهش آن است که مصادیق نوپیدای اختلالات روانی موثر بر احصان  را با تاکید بر ادله قرآنی، فقهی و حقوقی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد

این پژوهش با روش مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به قرآن کریم و ادله فقهی- حقوقی اطلاعات لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

اختلال روانی (Mental disorder) به گروهی از اختلا ل ها گفته می شود که با تاثیر بر تفکر، رفتار،ذهن،روان، خلق و خو،ادراک و آگاهی باعث ایجاد ناراحتی برای فرد مبتلا یا ایجاد ناتوانی در وی می شوند. علت اختلال های روانی به خوبی شناخته شده نیستند ولی آنچه مسلم است این است که عوامل ژنتیک، استرس های مختلف و نوع تعامل فرد با دیگران در ایجاد یا بروز آن ها موثر است. متخصصان سلامت روانی برای تشخیص اختلال ها از اصطلاحات و تعریف های استانداردی استفاده می کنند که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی (DSM) وجود دارد. یکی از زیرشاخه های اختلالات روانی، اختلالات جنسی است که به پارافیلی (paraphilia)  مشهوراست. پارافیلی تجربه ای است که فرد در مواجهه با برخی موقعیت ها، اشیا یا تصورات و تخیلات غیرمعمولی، دستخوش برانگیختگی جنسی شود. اکنون پرسش فراروی پژوهش این است که «از منظر ادله قرآنی، فقهی و حقوقی اختلالات روانی چه تاثیری بر احصان دارد؟» . تعبیر احصان در ساختارهای محصنات، محصنین، احصن، احصنت و... در هشت آیه از قرآن کریم به کار رفته است. از جمله آیه شریفه ی: « فإذا احصن فإن اتین بفاحشه فعلیهن نصف ما علی المحصنات من العذاب»(نساء : 25). در روایات و ادله فقهی و حقوقی نیز مصادیقی از اختلالات موثر بر احصان مطرح شده است .

از طریق کشف ملاک و مناط خروج از احصان می توان به حکم فقهی در مانعیت از تحقق احصان دست یافت. ملاک کشف شده برای خروج از احصان «عجز یا نداشتن قدرت در ایفای وظیفه زناشویی» است که این مناط در افراد دارای اختلالات روانی و عملکرد جنسی نیز وجود دارد؛ بنابراین، می توان حکم خروج از احصان را بر این افراد مترتب کرد.