از چه زمانی آموزش زبان انگلیسی را شروع کنیم؟ بررسی تطبیقی سیاستگذاری زبان در ایران و کشورهای آسیایی

یکی از عناصر اصلی سیاستگذاری در آموزش زبان ، سن شروع آموزش زبان خارجی می باشد. در بیشتر کشورهای دنیا، به دلیل مزایای دانش زبان انگلیسی درعصر حاضر ، آموزش آن در برنامه درسی دوره ابتدایی گنجانده شده است و سن شروع آموزش آن کاهش یافته است. در ایران پس از انقلاب اسلامی، سن شروع رسمی آموزش زبان انگلیسی بحث برانگیز و چالشی بوده است. هدف این پژوهش بررسی سیاستگذاری رسمی سن آموزش زبان انگلیسی در نظام آموزشی ایران و مقایسه آن با برخی کشورهای آسیایی (کره جنوبی، ژاپن، چین، کویت، عربستان سعودی، تایوان و ویتنام) است. برای گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختار یافته، اسناد رسمی نهاد های دولتی و منابع برخط و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد. یافته ها نشان می دهند که کشورهای آسیایی در پی اهداف و چشم اندازهای صریح جهانی شدن نیولیبرال،  دانش زبان انگلیسی را یک سرمایه انسانی تعریف و با پایین آوردن سن یادگیری این زبان تلاش دارند نیازهای زبانی خود را مرتفع سازند. با افزایش تقاضای اجتماعی، این سیاستگذاری آموزشی در کشورهای آسیایی شتاب بیشتری نیز گرفته است. نتایج همچنین نشان می دهد که علیرغم چشم اندازهای مشابه ولی غیر صریح جهانی شدن در اسناد بالادستی ایران و تقاضای جامعه، سیاستگذاری در خصوص سن شروع آموزش زبان انگلیسی تحت تاثیر دو مقوله مهم قرار دارد که در کشورهای آسیایی مطرح نیست: اول ، نظریه ای که ظاهر علمی به آن داده می شود (فرضیه دوره بحرانی) که به عنوان عامل فشار بر سیاستگذاران آموزشی ایران عمل می کند، و دوم ، ملاحظات  سیاسی-ایدیولوژیک. در بخش پایانی این مقاله، تبعات تاخیر در آموزش زبان انگلیسی در ایران مورد اشاره قرار می گیرد.