شگردهای تداوم معنا در رمان به سوی فانوس دریایی ویرجینیا وولف

بروز معنا تابع کارکردهای شناختی در گفتمان های کنشی و احساس و ادراک برونه ای، درونه ای و جسمانه ای در گفتمان های شوشی است. ابعاد هوشمندی و حسی- ادراکی که بر اساس کارکردهای شناختی و احساس و ادراک سبب بروز معنا هستند، در آفرینش نشانه ها و تداوم معنا نقشی ارزنده دارند و این کارکردها برای درک نشانه ها و تداوم معنای گفتمان موثر هستند. پژوهش پیش روی با هدف تبیین شگردهای تداوم معنا و نیز تعامل میان نشانه و معنا در رمان «به سوی فانوس دریای» از ویرجینیا وولف با رویکردی توصیفی- تحلیلی انجام شده تا پاسخ به این پرسش باشد که شگردهای تداوم معنا بر اساس کارکردهای گفتمانی شناختی، حسی- ادراکی، عاطفی و زیبایی شناختی در رمان مورد مطالعه کدام هستند و چگونه سبب تداوم معنای گفتمان در این رمان شده اند؟ که دستاورد پژوهش نشان می دهد، تداوم معنا در رمان به سوی فانوس دریایی تابع کارکردهای زاویه دید در بعد شناختی، بعد حسی- دیداری، جسم- ادراکی در بعد عاطفی گفتمان است و رابطه زمان و زیبایی شناختی منجر به استخراج نشانه هایی شد که در تعامل با یکدیگر معنا را در روایت تداوم می بخشند