«از استعاره در فلسفه عرفانی پیرس تا نماد در زبان عرفان» «رویکردی تازه به نشانه شناسی عرفانی»

•این مقاله درصدد است با تکیه بر مبانی نشانه شناسی پیرس و با الهام از آراء رابرت نویل (1996) الگوی تفسیری نمادهای عرفانی را که در این نوشتار آن را «الگوی عاطف به تکامل» نامیده ایم، تبیین کند. همچنین اثبات می کند که منظومه فکری پیرس با تعریف مقولات فراگیر سه گانه این قابلیت را دارد که هر دو بعد وجودشناختی و معرفت شناختی را در تجربه عرفانی به شکل موازی دنبال کند. به این منظور، در بخش اول، به تعریف جایگاه استعاره در میان انواع ده گانه نشانه ها درطبقه بندی پیرس می پردازیم. سپس، درباره رابطه استعاره و برخی مفاهیم عرفانی با مقولات سه گانه در فلسفه او گفتگو و نقدی بر این مقولات ارایه می کنیم. و در پایان، سازوکار تفسیر استعاره را براساس فرایند «نشانگی نامحدود» توضیح می دهیم.