تاثیر حجامت بر احکام عبادی از دیدگاه مذاهب اسلامی

 بهداشت و سلامتی جسم در راستای حفظ جان یکی از نیازهای فطری و طبیعی انسان و از مقاصد شریعت و جزو ضروریات پنج گانه در فقه به شمار می آید و در آموزه های دینی استفاده از روش های درمانی برای تحقق این هدف تاکید شده است. حجامت از روش های درمانی باستانی است که در آن با استفاده از به جریان انداختن خون (حجامت خشک) یا خارج کردن آن از طریق خراش های سطحی پوستی (حجامت تر) به بهبود یا تسکین دردهای جسمی کمک می کنند. این روش درمانی قبل از اسلام رواج داشته و در اسلام نیز مورد تایید و تاکید قرار گرفته است. با توجه به اینکه خون در فقه اسلامی نجس به شمار می رود، یکی از مباحث مورد اختلاف فقیهان، تاثیر خارج شدن خون بر احکام طهارت، روزه یا حج است که استقراء و ارزیابی دلایل موافقان و مخالفان در این زمینه می تواند زمینه را برای ترجیح دیدگاه صواب فراهم آورد.

 پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی از نوع تحلیل محتوا در تلاش است با واکاوی تطبیقی متون فقهی مذاهب اسلامی تاثیر حجامت را در حوزه مسایل عبادی از قبیل طهارت (غسل و وضو)، روزه و احرام بررسی نماید.

 با جمع بندی دیدگاه های فقها و دلایل موافقان و مخالفان به نظر می رسد حجامت موجب غسل نمی گردد و از نواقض وضو و مبطلات روزه نیز به شمار نمی آید. با وجود اختلاف بر جواز حجامت برای محرم، به نظر می رسد منعی برای حجامت به ویژه در حالت ضرورت برای محرم وجود نداشته باشد؛ اما پرداخت فدیه واجب است.