تاثیر متقابل غلظت های مختلف سدیم سیترات و حداقل حجم نمونه بر نتایج آزمون های انعقادی

نتایج آزمون های متعارف انعقادی مشتمل بر زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین فعال شده تحت تاثیر دو متغیر مستقل شامل حجم پرشدگی نهایی نمونه و غلظت تری سدیم سیترات قرار می گیرند.
مطالعه به منظور تعیین اثر حداقل حجم نمونه و غلظت سدیم سیترات بر نایج آزمون های متعارف انعقادی انجام شد.
این مطالعه تجری طی ماه های مهر و آبان 1381 و در آزمایشگاه بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد بر روی نمونه های به دست آمده از داوطلبین سالم و بیمارانی که داروهای ضد انعقادی خوارکی مصرف می کردند انجام شد. لوله های آزمایش در دو گروه متفاوت با غلظت های %2/3 و %8/3 تری سدیم سیترات تهیه و با حجم های متفاوت خون از 3 تا 5 میلی لیتر پر شدند. آن گاه نایج آزمون های انعقادی با آزمون آماری تی مورد مقایسه قرار گرفتند.
به هنگام استفاده از سیترات %8/3 اختلاف آماری معنی داری در نتایج آزمون PT و aPTT بین نمونه هایی که با %80 و %90 حجم توصیه شده (5/4 میلی لیتر) پر شده بودند دیده شد(05/0> p). در صورت استفاده از سیترات %2/3، اختلاف حجم نمونه از%60 تا %100 برای آزمون PT و اختلاف حجم نمونه از %70 تا %100 برای آزمون aPTT باعث ایجاد اختلف معنی داری نشد.
حجم کم نمونه به ویژه هنگام استفاده از سیترات %8/3 می تواند به طور قابل ملاحظه ای زمان PTو aPTT را افزایش کاذب دهد. این مطالعه مؤید استفاده از سیترات %2/3 است. زیرا انجام آزمون PT با %60 حجم توصیه شده و aPTT با %70 حجم توصیه شده قابل قبول به نظر می رسد.