رفتارهای ارتقا دهنده سلامت کارکنان یکی از دانشگاه های علوم پزشکی تهران در سال 1399

تغییرات سبک زندگی بشر، مهم ترین عامل رخداد گذار سوم اپیدمیولوژیک و یکی از شاخص های این گذار، افزایش شیوع بیماریهای غیر واگیر دار و مرگ و میرهای ناشی از آن است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین وضعیت رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت کارکنان یکی از دانشگاه های علوم پزشکی در تهران می باشد.

در یک مطالعه توصیفی-تحلیلی به روش مقطعی 387 نفر از کارکنان دانشگاه مورد بررسی قرار گرفتند. از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه رفتارهای ارتقا دهنده سلامت ویرایش دوم(HPLP-II ) جهت گردآوری داده ها استفاده شد.داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان 1/37 سال(8/8 سال)، 253 نفر(4/65%) مذکر و غالب شرکت کنندگان، 120 نفر (31%) دارای مقطع تحصیل کارشناسی بودند. شاخص توده بدنی اکثر شرکت کنندگان 194 نفر (4/55%) در وضعیت طبیعی بود.
میانگین (انحراف معیار) امتیاز رفتارهای ارتقا دهنده سلامت در کل 05/52 (01/21) و در زیر مقیاس های مسیولیت پذیری سلامت 85/8(77/3)، فعالیت بدنی66/8(64/3)، تغذیه 85/8(02/4)، رشد معنوی 17/8(07/4) روابط بین فردی 55/8(26/4) و مدیریت استرس 97/8(52/3) تعیین گردید. ارتباط بین همه زیر مقیاس های رفتارهای ارتقا دهنده سلامت بجز زیر گروه مسیولیت پذیری سلامت و تغذیه با گروه های سنی معنی دار بود(045/0 p =). از نظر شاخص توده بدنی شرکت کنندگان، فقط ارتباط زیر گروه مدیریت استرس با شاخص توده بدنی معنی دار بود(021/0 p =).

نتایج این پژوهش نشان داد که به طور کلی میانگین امتیاز مهمترین عناصر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت شامل تغذیه، فعالیت بدنی، مسیولیت پذیری سلامت، مدیریت استرس، روابط بین فردی و رشد معنوی از شاخص میانه بالاتر است ولی در برخی از زیر گروه ها، مقادیر اندازه گیری در حد متوسط می باشد. از آنجا که ارتقای این رفتارهای ترویجی، منجر به بهبود سبک زندگی ارتقادهنده سلامت می شود انجام مداخله های آموزشی بویژه در ابعاد روابط بین فردی و رشد معنوی توصیه می گردد.