مدل سازی عوامل سازمانی و اجتماعی منجر به بروز حوادث شغلی با نقش میانجی سلامت عمومی

حوادث شغلی همواره متاثر از پیشرفت تکنولوژی و فناوری بوده است که با پیدایش ریسک های نو ظهور در محیط کاری شناسایی علل حوادث نیازمند بررسی دقیق تر است. پژوهش حاضر با هدف شناخت عوامل سازمانی و اجتماعی - روانی با توجه به نقش میانجی عوامل فردی با استفاده از مدل سازی ساختاری پرداخته است.

مطالعه از نوع مقطعی - تحلیلی است که با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری با رویکرد AMOS در سال 1398 در بیمارستان بقیه الله (عج) انجام شد حجم نمونه 480 نفر بوده که طبق  الگوی مطالعات ساختاری تعیین شد. ارزیابی مدل مفهومی با استفاده از نرم افزار IBM SPSS AMOS نسخه 22 انجام شد.

نتایج آزمون KMO و بارتلت جهت کفایت حجم نمونه برابر 890/0 بوده که بیانگر حجم نمونه مناسب است. نتایج پژوهش نشان دهنده ی نفش میانجی سلامت عمومی به عنوان عوامل فردی در مدل ارایه شده محقق است. عوامل اجتماعی با دو مولفه تعارض کار - خانواده و عدم توازن پاداش - تلاش از مهم ترین ریسک های حادثه شغلی بوده است همچنین اندازه سازمان ارتباط معنی دار با شدت بروز حادثه دارد. شیفت کاری از مهم ترین عوامل سازمانی بوده که ارتبط معنی دار و منفی با متغیر میانجی دارد. مقادیر شاخص نیکویی برازش مدل X2/df، RMSEA، TLI، CFI، GFI و AGFI به ترتیب برابر با 315/2، 052/0، 909/0، 939/0، 952/0 و 957/0 بوده است که بیانگر مدل ارایه شده مطلوب است.

تجزیه و تحلیل فرضیات مطالعه نشان داد که عدم برقراری تعادل میان پاداش و تلاش و وجود تعارض شدید میان کار و خانواده در میان افراد مورد مطالعه مشهود است این دو عامل و نوع شیفت کاری اثر مستقیم بروی شدت حادثه و سلامت عمومی افراد دارد.