مقایسه میزان استقامت عضلات مرکزی و نوسان پاسچر در تکواندوکاران زن با و بدون لوردوز افزایش یافته کمری

نوسان پاسچر، براساس تغییرات مرکز فشار بدن ارزیابی می شود و به طور مستقیم با کنترل و تعادل بدن در ارتباط است. عوامل متعددی در کنترل مناسب نوسان پاسچر و به تبع آن حفظ مناسب تعادل دخیل هستند که از مهم ترین آن ها می توان به ثبات ناحیه مرکزی بدن اشاره کرد. عضلات مرکزی ضعیف باعث وقفه در انتقال انرژی از تنه و اندام ها به یکدیگر شده که این امر به کاهش عملکرد ورزشی و افزایش احتمال آسیب منجر می شود. لوردوز افزایش یافته کمری از مواردی است که می تواند بر استقامت عضلات مرکزی بدن تاثیرگذار باشد. در برخی از رشته های ورزشی از جمله تکواندو این فاکتورها از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از انجام تحقیق حاضر پاسخ به این سوال بود که آیا تفاوتی در میزان نوسان پاسچر و استقامت عضلات مرکزی زنان تکواندوکاران با و بدون لوردوز افزایش یافته کمری وجود دارد یا خیر؟

جامعه پژوهش حاضر زنان تکواندوکار باشگاهی ایران بودند که از این میان تعداد 60 زن تکواندوکار در سطح باشگاهی در قالب 2 گروه 30 نفری با لوردوز افزایش یافته کمری (سن=2/35±22/17، قد=3/95±166 و وزن=5/53±55/37) و بدون لوردوز افزایش یافته کمری (سن= 2/38±20/63، قد=4/23±165و وزن=4/91±53/70) به صورت هدفمند انتخاب شدند. نوسان پاسچر به وسیله دستگاه توزیع فشار به صورت تک پا و استقامت عضلات مرکزی به وسیله تست های ثبات مرکزی مک گیل اندازه گیری شد. از آزمون تی مستقل برای مقایسه نتایج استفاده شد و سطح معناداری هم در سراسر تحقیق در سطح 95 درصد با آلفای کوچک تر یا مساوی با 0/05 در نظرگرفته شد.

نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تنها در استقامت عضلات فلکسوری شکم بین 2 گروه تفاوت معنادار وجود دارد (0/013=P)، اما بین دیگر تست های استقامت عضلات مرکزی (0/05<P) و میزان نوسان پاسچر بر اساس 2 مولفه طول جابه جایی (0/30=P) و مساحت جابه جایی (0/16=P) در 2 گروه با و بدون لوردوز افزایش یافته کمری تفاوت معناداری وجود ندارد.

بر اساس نتایج این پژوهش، استقامت عضلات فلکسوری شکم در تکواندوکاران مبتلا به لوردوز افزایش یافته کمری دچار ضعف می شود. با توجه به این نکته که اختلالات اسکلتی عضلانی به مرور زمان ممکن است نواحی دیگری از بدن را تحت تاثیر قرار دهد، پیشنهاد می شود از تحقیقات بلند مدت و با روش پیگیری استفاده شود.