چینه نگاری سکانسی و ریزرخساره های سازند سروک در غرب بلندای قدیم هندیجان- بهرگانسر- نوروز

سازند سروک (کرتاسه میانی) یکی از مهم ترین مخازن نفتی در جنوب غرب ایران به شمار می رود. گسل هندیجان- بهرگانسر- نوروز به طول بیش از 700 کیلومتر یک گسل تقریبا عمودی-راست گرد لغزشی در روند عربی (NNE-SSW) است که ضمن عبور از شمال غربی خلیج فارس و تاثیرگذاری بر تکامل زمین شناسی منطقه نقش مهمی در تحولات چینه شناسی و رخساه های رسوبی سازند سروک داشته است. از اینرو در مطالعه اخیر به بررسی ریز رخساره ها، محیط رسوبی و چینه نگاری سکانسی سازند سروک در غرب بلندای قدیم هندیجان- بهرگانسر- نوروز در میادین هندیجان، بهرگانسر و ماهشهر پرداخته شد. برای این منظور تعداد  186مقطع نازک مورد مطالعات پتروگرافی، رسوب شناسی و چینه شناسی قرار گرفت. این مطالعه مجموعا منجر به شناسایی 7 ریزرخساره در 4 کمربند رخساره ای پهنه جزر و مدی، لاگون، سد، و دریای باز گردید. وجود ریف های پشته ای و نبود رسوبات توربیدایتی یک پلاتفرم کربناته کم عمق از نوع رمپ را برای تشکیل رسوبات سازند سروک در این ناحیه پیشنهاد می کند. همچنین چینه نگاری سکانسی رسوبات مورد مطالعه در شمال غرب گسل هندیجان- بهرگانسر- نوروز منجر به شناسایی پنج سکانس رسوبی رده سوم شد. بر اساس نتایج به دست آمده، اگرچه منطقه مورد مطالعه در اوایل سنومانین از نظر ساختاری پایدار بود اما از اواخر سنومانین تحت تاثیر فازهای تکتونیکی مهم در امتداد یک برجستگی قدیمی شروع به بالاآمدن کرد. همچنین بالاآمدگی صفحه عربی در اوایل تورونین، موجب عقب نشینی آب دریا و خروج رسوبات سنومانین از آب و در نتیجه وقوع یک فاز فرسایشی مهم در مرز سنومانین و تورنین در بیشتر مناطق (میادین بهرگانسر و هندیجان) شد. در میدان ماهشهر به دلیل نبود سنگواره های شاخص ، اطلاعات جامع و با استناد به اطلاعات مقاطع لرزه نگاری، لاگ های پتروفیزیک و مطابقت ریز رخساره ها با چاه های مشابه احتمالارسوبات کربناته بخش فوقانی سازند سروک در روند شمال شمال غرب - جنوب جنوب شرق، به صورت آنلپ در کناره های این بلندای قدیمه ته نشین شدند.