اثربخشی تحریک مستقیم فراجمجمه ای و طرحواره درمانی بر اضطراب، درد، انعطاف پذیری شناختی و توجه انتخابی زنان مبتلا به واژینیسموس

امروزه، درمان بیماری های جنسی زنان، از مسایل مهم تحکیم نظام خانواده و به طبع آن، تحکیم نظام جامعه به شمار می رود. انجام درمان های جسمی و روانی لازمه رسیدن به این مهم است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی تحریک مستقیم فراجمجمه ای و طرحواره درمانی بر اضطراب، درد، انعطاف پذیری شناختی و توجه انتخابی زنان مبتلا به واژینیسموس بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، بیماران زن مبتلا به واژینیسموس شهر تهران در سال 1401 بودند. تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل، تقسیم شدند. از پرسشنامه اضطراب Kettle (1973)، پرسشنامه درد SF-MPQ-2 (2009) و آزمون استروپ معنایی (1935) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. گروه آزمایش تحت مداخله تحریک فراجمجمه ای (10جلسه 20 دقیقه ای) و مداخله طرحواره درمانی (10 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند. گروه کنترل مداخله ای غیر مرتبط دریافت کرد. داده ها توسط آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که در اثر مداخله های تحریک مستقیم فراجمجمه ای و طرحواره درمانی، اضطراب، درد و توجه انتخابی کاهش یافته اند (05/0>p). همچنین، در اثر مداخله های تحریک مستقیم فراجمجمه ای و طرحواره درمانی، انعطاف پذیری شناختی افزایش یافت (05/0>p).

به نظر می رسد یافته های پژوهش حاضر، حمایتی تجربی برای این دو روش درمانی در جهت درمان اختلال واژینیسموس بود. آگاهی روان درمانگران حوزه سلامت از این درمان ها احتمالا می تواند در راستای غلبه بر این اختلال کمک کننده باشد.