اثربخشی آموزش حل مسائل کلامی مبتنی بر طرحواره بر بهبود کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه با آسیب ریاضی

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی اثربخشی آموزش حل مسایل کلامی مبتنی بر طرحواره بر بهبود کارکردهای اجرایی (حافظه کاری و بازداری) دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه با آسیب ریاضی بود. این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و دارای گروه کنترل بود. از جامعه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 1400-1399 که اختلال یادگیری ویژه داشتند، به روش هدفمند 30 دانش آموز پایه دوم و سوم با اختلال یادگیری ریاضی انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفری به صورت تصادفی قرار گرفتند. قبل از شروع آموزش، نمرات پیش آزمون از گروه های مورد مطالعه اخذ شد. سپس گروه آزمایش در 14 جلسه 45 دقیقه ای در طول دو ماه، برنامه حل مسایل کلامی مبتنی بر طرحواره را آموزش دید، اما گروه کنترل چنین آموزشی را دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کارکردهای اجرایی (BRIEF)، آزمون ریاضی کی مت (Key Math)، آزمون هوش وکسلر (WISC-IV) و بسته آموزش حل مسایل کلامی مبتنی بر طرحواره (SBI) بود. بعد از اتمام آموزش، نمرات پس آزمون اخذ و به روش کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر طرحواره، بر مولفه های کنترل بازداری و حافظه کاری در سطح 01/0 P< تاثیر منفی دارد. براساس نتایج، پیشنهاد می شود از آموزش مبتنی بر طرحواره برای بهبود مشکلات ریاضی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه در مدارس و مراکز اختلال یادگیری استفاده شود.