تبیین رضایت زناشویی براساس سرمایه فرهنگی با توجه به نقش واسطه ای سرمایه اجتماعی و سرمایه روان شناختی در بین معلمان شهر یزد

هدف پژوهش حاضر، تبیین رضایت زناشویی از طریق سرمایه فرهنگی با توجه به نقش سرمایه روان شناختی و سرمایه های اجتماعی در بین معلمان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل معلمان ساکن شهر یزد در سال 1400 بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. حجم نمونه 300 نفر بود که براساس ملاک های معادلات ساختاری تعیین شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های رضایت زناشویی اینریچ (EMI)، سرمایه روان شناختی (PCQL)، سرمایه فرهنگی (QCA) و سرمایه اجتماعی خانواده (FSCQ) بود. پرسشنامه ها به صورت آنلاین طراحی شد و از طریق شبکه های اجتماعی مجازی در دسترس بین شرکت کنندگان توزیع شد که درنهایت 284 نفر پرسشنامه ها را تکمیل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و ارایه شاخص های توصیفی و ماتریس همبستگی، از نرم افزار SPSS نسخه 23 استفاده شد و برازش مدل به روش معادلات ساختاری به کمک حداقل مربعات جزیی و با نرم افزار SmartPLS3 اندازه گیری شد. نتایج نشان داد سرمایه فرهنگی به طور منفی و سرمایه ای روان شناختی به طور مثبت پیش بینی کننده رضایت زناشویی است، اما سرمایه اجتماعی پیش بینی کننده رضایتمندی زناشویی نیست. سرمایه اجتماعی به واسطه سرمایه روان شناختی می تواند رضایت زناشویی را پیش بینی کند و سرمایه فرهنگی علی رغم رابطه منفی مستقیم با رضایتمندی زناشویی از مسیری غیرمستقیم و با واسطه سرمایه اجتماعی و فرهنگی می تواند به رضایت زناشویی منجر شود.  ‏