تبیین الگوی ساختاری رابطه بین ویژگی های شخصیت و عملکرد تحصیلی در دانشجویان: نقش میانجیگر انگیزش تحصیلی

انگیزش تحصیلی، یکی از نیازهای مبرم زندگی روزمره برای دانشجویان است و انجام پژوهش با هدف شناسایی متغیرهای اثرگذار احتمالی بر آن ازجمله ویژگی های شخصیت، بر اهمیت و ضرورت پژوهش حاضر می افزاید. پژوهش حاضر با هدف تبیین الگوی ساختاری رابطه بین ویژگی های شخصیت و عملکرد تحصیلی در دانشجویان با میانجیگری انگیزش تحصیلی انجام شد.

پژوهش حاضر، تحلیلی همبستگی به روش تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش را تمام دانشجویان مشغول به تحصیل در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات در سال های 1398 و 1399 تشکیل دادند که از میان آن ها 422 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه وارد مطالعه شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه پنج عاملی نیو (کاستا و مک کری، 1989) و مقیاس انگیزش تحصیلی (والرند و همکاران، 1992) و آزمون کارکرد تحصیلی (درتاج و دلاور، 1384) بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر در نرم افزارهای SPSS نسخه 24 و AMOS نسخه 24 و سطح معناداری برابر با 0٫05 استفاده شد.

نتایج نشان داد، مدل مفروض با داده های گردآوری شده برازش داشت (2٫23=2</sup>X، 0٫989=CFI، 0٫998=GFI، 0٫952=AGFI، 0٫054=RMSEA)؛ همچنین ضرایب مسیرهای غیرمستقیم بین برون گرایی (0٫001>p، 0٫216=β)، گشودگی به تجربه (0٫001>p، 0٫177=β)، توافق پذیری (0٫001>p، 0٫163=β)، وظیفه شناسی (0٫001>p، 0٫176=β) و روان رنجورخویی (0٫001>p، 0٫077-=β) با عملکرد تحصیلی با میانجیگری انگیزش تحصیلی معنادار بود.

براساس نتایج پژوهش ، انگیزش بیرونی رابطه بین روان رنجورخویی با عملکرد تحصیلی را میانجیگری می کند. همچنین انگیزش درونی و انگیزش بیرونی و بی انگیزشی روابط بین وظیفه شناسی، توافق پذیری، گشودگی به تجربه و برون گرایی با عملکرد تحصیلی را میانجیگری می کنند.