تدوین برنامه آموزش مهارت های زندگی با رویکرد راه حل محور و اثربخشی آن بر تنظیم هیجان فرزندان با مشکلات رفتاری در خانواده های طلاق

طلاق، از پدیده هایی است که نه تنها تعادل روانی زوجین، بلکه تعادل روانی فرزندان و بستگان و نزدیکان را به هم می ریزد. پژوهش حاضر با هدف تدوین برنامه آموزش مهارت های زندگی با رویکرد راه حل محور و اثربخشی آن بر تنظیم هیجان فرزندان با مشکلات رفتاری در خانواده های طلاق انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری (یک ماهه) همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را فرزندان با مشکلات رفتاری 12تا18ساله در شهرستان های استان تهران تشکیل دادند که 1تا5 سال از طلاق والدین آنان گذشته بود. از جامعه آماری با روش نمونه گیری دردسترس، سی نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، (هر گروه پانزده نفر)، قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، مقیاس خودگزارشی مشکلات رفتاری نوجوانان (آخنباخ و رسکورلا، 2001) و چک لیست تنظیم هیجان کودکان و نوجوانان (شیلدز و چیکتی، 1997) بود. فقط گروه آزمایش ده جلسه برنامه آموزش مهارت های زندگی با رویکرد راه حل محور را دریافت کرد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 0٫05 توسط نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد.

نتایج نشان داد، اثر زمان بر متغیر بی ثباتی هیجانی (0٫032=p) و متغیر تنظیم هیجان انطباقی (0٫004=p) معنادار بود. اثر گروه نیز بر متغیرهای مذکور معنادار بود (0٫001>p). در هر دو متغیر تنظیم هیجان انطباقی و بی ثباتی هیجانی، میانگین نمرات گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معناداری متفاوت از مرحله پیش آزمون بود (0٫001>p). در مرحله پیگیری نیز تاثیر مداخله تداوم داشت؛ به طوری که در متغیر بی ثباتی هیجانی (0٫040=p) و متغیر تنظیم هیجان انطباقی (0٫001>p) به طور معناداری در مرحله پیگیری درمقایسه با مرحله پیش آزمون، تغییرات ادامه پیدا کرد.

استفاده از برنامه آموزش مهارت های زندگی با رویکرد راه حل محور، با کسب مهارت های لازم برای یادگیری، ابزار مناسبی برای بهبود متغیر تنظیم هیجان است.