تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کارکرد خانواده و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان سینه

زمینه و هدف:

 سرطان پستان بیماری مزمنی است و تشخیص و درمان آن مشکلات روان شناختی زیادی به همراه دارد که لزوم استفاده از درمان روان شناختی را بیشتر می کند؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کارکرد خانواده و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان سینه بود. 

روش بررسی: 

روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی بیماران زن مبتلا به سرطان سینه در بیمارستان امام خمینی (ره) تشکیل دادند که در سال های 99-1398 به این بیمارستان مراجعه کردند و طبق آمار اعلام شده حدود 250 نفر بودند. از بین آن ها سی نفر داوطلب واجد شرایط به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه پرسش نامه کارکرد خانواده (اپشتاین و همکاران، 1983) و پرسش نامه شادکامی زناشویی (آزرین و همکاران، 1973) را تکمیل کردند. در ادامه اجرای برنامه درمان مبتنی بر شفقت روی گروه آزمایش صورت گرفت. سپس پرسش نامه های مذکور توسط هر دو گروه تکمیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس انجام پذیرفت. 

یافته ها:

 یافته های پژوهش نشان داد، تاثیر درمان مبتنی بر شفقت بر کارکرد خانواده و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان سینه معنادار است (0٫001>p).

نتیجه گیری: 

نتایج پژوهش حاضر مشخص کرد، درمان مبتنی بر شفقت بر کارکرد خانواده و شادکامی در زنان مبتلا به سرطان سینه تاثیر مثبت دارد؛ بنابراین باتوجه به نتایج، توصیه می شود برای مداخلات مرتبط با سلامت به ویژه به منظور کاهش مشکلات روان شناختی در زنان مبتلا به سرطان سینه از درمان مبتنی بر شفقت در کنار سایر روش های درمانی استفاده شود.