مدلسازی تغییرات آتی پارامترهای اقلیمی بارش و دما در حوزه آبخیز سمیرم

مدلهای GCM به طور وسیع برای ارزیابی تغییر اقلیم در یک مقیاس جهانی استفاده می شود؛ اما خروجی این مدل ها برای ارزیابی تغییرات اقلیمی در سطح محلی و منطقه ای کافی و دقیق نیست. لذا در این مطالعه از مدل SDSM جهت ریزمقیاس سازی داده های مدل CanESM2 استفاده شد و شرایط اقلیمی منطقه سمیرم بر مبنای سه سناریوی RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 در بازه زمانی 2020 تا 2100 میلادی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ارزیابی مدل برمبنای داده های NCEP نشان داد که مدل در ارزیابی و پیش بینی داده های دما به خصوص دمای میانگین از دقت بالاتری برخوردار بوده است. مقایسه داده های مشاهداتی و داده های شبیه سازی شده دما و بارندگی GCMها در دوره پایه (1980 تا 2005) براساس متغیرهای پیش بینی کننده NCEP نشان داد که میانگین همبستگی داده های بارش 52/0، دمای میانگین 88/0، دمای حداکثر 80/0 و دمای حداقل 70/0 (برای دوره اعتبار سنجی و واسنجی) به دست آمده است. نتایج ارزیابی تغییرات بارش در سناریوهای مختلف نیز کاهش حداقل 24/7 درصد و حداکثر 55/18 درصد بارش را برای بازه زمانی 2020 تا 2100 نسبت به دوره پایه (1980-2005) پیش بینی نموده است. نتایج پیش بینی بارش، تغییرات الگوی بارشی را نیز نشان داده است. همچنین مقایسه سناریوها نشان می دهد که سناریو RCP2.6 به عنوان خوش بینانه ترین سناریو کمترین کاهش بارندگی و سناریو RCP8.5 بیشترین کاهش بارندگی را پیش بینی نموده است. بررسی تغییرات پیش بینی شده دما نیز افزایش را برای دمای میانگین و حداقل و حداکثر را نشان می دهد که حداکثر تا 04/1، 61/1، 75/1 درجه سانتی گراد برای بازه 2020 تا 2100 نشان داده است.