مقایسه سبک های فرزندپروری و خودکارآمدی بین دختران و پسران تاجیکستان

</span> خانواده و وضعیت آن اولین و مهم ترین نظام اجتماعی است که بر شکل گیری خودکارآمدی و عزت نفس تاثیر دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه سبک های فرزندپروری و خودکارآمدی نوجوانان دختر و پسر شهر دوشنبه در تاجیکستان بود.</span></span></span>

</span> روش پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان پایه متوسطه به تعداد 10هزار نفر تشکیل دادند که در سال تحصیلی 1391-1390 در شهر دوشنبه تاجیکستان مشغول به تحصیل بودند. از میان آن ها سیصد دختر و پسر واجد شرایط، به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و به شکل تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسش نامه سبک های فرزندپروری بامریند (بامریند، 1991) و مقیاس خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مقایسه میانگین های دو گروه مستقل با سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت. </span></span></span>

</span> نتایج پژوهش حاضر نشان داد، بین دو گروه دختران و پسران در متغیرهای خودکارآمدی (0٫041=</span>p</span>) و سبک فرزندپروری مستبدانه (0٫048=</span>p</span>) تفاوت معنادار وجود دارد؛ همچنین دختران میانگین بیشتری در خودکارآمدی</span> (15٫97±61٫31) درمقایسه با پسران (10٫70±66٫40) و پسران میانگین بیشتری در سبک فرزندپروری مستبدانه (8٫02±111٫00) درمقایسه با دختران (5٫84±127٫54) کسب کرده اند. </span></span></span>

</span> نتایج پژوهش حاضر مشخص کرد، بین دو گروه دختران و پسران تاجیکستان در میزان خودکارآمدی و سبک های فرزندپروری ادراک شده تفاوت وجود دارد؛ به طوری که پسران سبک فرزندپروری مستبدانه بیشتری را گزارش می کنند.</span></span></span></span></span>