شناسایی و سنجش مطلوبیت پارکینگ های عمومی شهری با استفاده از مدل MARCOS (نمونه موردی: هسته مرکزی کلان شهر اهواز)

امروزه معضل کمبود محل توقف وسایل نقلیه به خصوص در مناطق مرکزی شهر، گریبان گیر اکثر شهرهای بزرگ شده است. نبود و یا کمبود پارکینگ های عمومی با توجه به توسعه روزافزون شهرها به افزایش ترافیک، ازدحام جمعیت، آلودگی، کاهش کیفیت زندگی شهری و... به ویژه در کلان شهرها منجر شده است. هدف این تحقیق در چارچوب رویکرد نظری حاکم و با استفاده از مدل مارکوس به ارزیابی بیست وشش پارکینگ عمومی هسته مرکزی منطقه 1 کلان شهر اهواز با با در نظر گرفتن هفت شاخص (مساحت، امکانات، دسترسی، امنیت، زیبایی، هزینه ورودی و نظافت) و بر اساس روش به صورت پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان استفاده کننده از پارکینگ های عمومی کلان شهر اهواز می باشد، حجم نمونه از طریق روش KMO و بارتلت 111 نفر در نظر گرفته شده است، برای پایایی پرسشنامه که به دقت و اعتمادپذیری و ثبات نتایج اشاره می کند از ضریب آلفای کرونباخ که مقدار آن 0.861 محاسبه شده است. از نظر نوآوری، در این پژوهش در ارزیابی شاخص ها سعی شده به نسبت پژوهش های پیشین که کمتر موردتوجه واقع شده، این پژوهش بدان ها به دید عمیق تری نگاه کرده است؛ زیرا قابلیت تاثیرگذاری و اثربخشی هریک از شاخص های پژوهش در محدوده موردمطالعه از نظر ظرفیت، مکان و طرز تفکر و برخورد مخاطبان و نظارت مسیولین بر آن، متغیر بوده است. همچنین با استفاده یکی از روش های تصمیم گیری چندمعیاره که در 5 سال اخیر مطرح شده (روش مارکوس) به تبیین و ارزیابی داده های تحقیق پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد: از 26 پارکینگ عمومی در محدوده موردمطالعه، پارکینگ های طبقاتی کارون، رفاه، شهید فهمیده، نخل، شاهد و... به ترتیب با ارزش کمی؛ 91.37، 89.45، 87.20، 86.16 و 85.74 از حیث هفت شاخص موردبررسی در جایگاه اول تا پنجم قرار دارند.