بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر کاهش ترس از ارزیابی منفی و پریشانی روان شناختی در زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی از بیماری های رایج‏تر روان شناختی و سومین اختلال روانی از نظر شیوع در میان جمعیت عمومی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر کاهش ترس از ارزیابی منفی و پریشانی روان شناختی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز خصوصی و دانشگاهی شهر تهران در سال 1397 تشکیل دادند. از بین آن ها شانزده زن داوطلب واجد شرایط به شیوه نمونه گیری دردسترس وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه هشت نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایشی طی ده جلسه نوددقیقه ای به صورت هفتگی درمان متمرکز بر هیجان را دریافت کرد. داده ها با استفاده از مصاحبه بالینی ساختاریافته برای تشخیص اختلالات محور یک (فرست و همکاران، 1997)، پرسش نامه اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، 2000)، مقیاس ترس از ارزیابی منفی (واتسون و فرند، 1969) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لاویبوند و لاویبوند، 1995) جمع آوری شد. تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، درمان متمرکز بر هیجان در کاهش ارزیابی منفی (0٫001>p) و پریشانی روان شناختی و مولفه های آن شامل افسردگی و استرس و اضطراب (0٫001>p) موثر بود.

براساس نتایج پژوهش، آموزش درمان متمرکز بر هیجان در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی موجب کاهش ترس از ارزیابی منفی و پریشانی روان شناختی می شود و زمینه را برای بهبود علایم اختلال اضطراب اجتماعی فراهم می کند.