مقایسه راهبردهای تنظیم هیجان در دانشجویان دارای سیستم های فعال سازی/بازداری رفتاری بالا و پایین

بازداری و فعال سازی رفتاری، با رفتارهای اجتنابی و روی آوری مرتبط است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه راهبردهای تنظیم هیجان در دانشجویان دارای سازوکار های فعال سازی/بازداری رفتاری بالا و پایین بود.

پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری را دانشجویان 20تا35ساله دانشکده های علوم انسانی و فنی مهندسی دانشگاه تهران در سال 99-1398 تشکیل دادند. ابتدا، 320 نفر از دانشجویان از بین پنج دانشکده با نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و توزیع پرسش نامه سازوکار های بازداری/فعال سازی رفتاری (کرور و وایت، 1994) و پرسش نامه راهبردهای تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2007)، بین آن ها صورت گرفت. نمرات خام به نمره Z تبدیل شد و براساس نمرات Z، در پرسش نامه بازداری/فعال سازی، چهار گروه فعال سازی بالا و پایین و بازداری بالا و پایین به شیوه نمونه گیری هدفمند (72=n، هر گروه هیجده نفر)، انتخاب شدند. تحلیل نتایج مقایسه چهار گروه در نه راهبرد تنظیم هیجانی با استفاده از نسخه 24 نرم افزار SPSS و تحلیل واریانس چندمتغیری در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت.

گروه بازداری رفتاری بالا از راهبرد پذیرش بیشتری در مقایسه با گروه فعال سازی رفتاری بالا استفاده کردند (0٫037=p) و گروه بازداری رفتاری بالا از راهبردهای نشخوار فکری (0٫007=p) و سرزنش دیگران (0٫001=p) و فاجعه سازی (0٫001>p) بیشتری در مقایسه با گروه بازداری رفتاری پایین، استفاده کردند. همچنین گروه فعال سازی رفتاری بالا از راهبردهای فاجعه سازی (0٫006=p) و سرزنش دیگران (0٫014=p) بیشتری در مقایسه با گروه بازداری رفتاری پایین استفاده می نمود. گروه بازداری رفتاری پایین، از راهبرد ارزیابی مجدد (0٫012=p) بیشتری نسبت به گروه بازداری رفتاری بالا، استفاده می کرد؛ به عبارتی، دو گروه بازداری رفتاری بالا و فعال سازی رفتاری بالا درمقایسه با سایرین، راهبردهای ناسازگارانه را بیشتر به کار بردند و گروه بازداری رفتاری پایین درمقایسه با سایرین از راهبرد سازگارانه ارزیابی مجدد بیشتری استفاده کرد.

نتایج این مطالعه نشان داد، بالا یا پایین بودن صفات شخصیتی بازداری و فعال سازی رفتاری نقش مهمی در انتخاب راهبردهای تنظیم هیجان ایفا می کند.