اثربخشی آموزش مهارت های جنسی بر عملکرد جنسی و ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به واژینیسموس

اختلال واژینیسموس یکی از کژکاری ها و اختلالات جنسی در زنان است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت های جنسی بر عملکرد جنسی و ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به واژینیسموس بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی زنان مبتلا به واژینیسموس در شهر تهران تشکیل دادند که به مرکز سلامت جنسی وابسته به بیمارستان امام خمینی (ره) در بازه زمانی اردیبهشت تا تیر 1398 مراجعه کردند. سی زن مبتلا به واژینیسموس به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. ابزارها شامل مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) و شاخص عملکرد جنسی زنان (روزن و همکاران، 2000) بود. گروه آزمایش هشت جلسه آموزش مهارت های جنسی را دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه هیچ مداخله ای ارایه نشد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون تی مستقل در نرم افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، اثر زمان، اثر گروه و اثر تعامل زمان و گروه بر متغیرهای عملکرد جنسی و ناگویی هیجانی معنادار بود (0٫001>p). در گروه آزمایش، آموزش مهارت های جنسی به طور معناداری منجربه بهبود عملکرد جنسی (0٫001>p) و ناگویی هیجانی (0٫001>p) در مراحل پس آزمون و پیگیری درمقایسه با پیش آزمون شد و این تاثیر تا مرحله پیگیری برای متغیرهای عملکرد جنسی (0٫105=p) و ناگویی هیجانی (0٫804=p) ماندگار بود.

براساس یافته های پژوهش، آموزش مهارت های جنسی بر بهبود عملکرد جنسی و ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به واژینیسموس موثر است.