ارزیابی شاخص های بیوشیمیایی تحمل به تنش خشکی در پایه ها و ارقام آلو و گوجه (Prunus spp.)

خشکی مهم ترین تهدید تولید محصولات کشاورزی در سراسر جهان است و تغییرات اقلیمی این تهدید را تشدید می کنند. معرفی ارقام و پایه های متحمل به خشکی یک راهکار اصولی است. به منظور بررسی تحمل به خشکی برخی پایه ها و ارقام تجاری آلو و گوجه، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در موسسه تحقیقات باغبانی، کمال شهر، کرج، ایران در سال 1401-1400 انجام شد. فاکتور اول شامل پایه های رویشی میروبالان C29، پنتا، تترا، سنت جولین، ماریانا 2624، GF677 و GN15 به همراه پایه بذری گوجه به عنوان شاهد، و فاکتور دوم ارقام آلو ژاپنی (سیمکا و NO16) و آلو اروپایی (زوچلو) و گوجه سبز و فاکتور سوم تنش خشکی (با اعمال قطع آبیاری به مدت 14 روز) و شاهد (بدون قطع آبیاری) بود. شاخص های بیوشیمیایی مورد بررسی شامل فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز، پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز، محتوای پرولین، پروتیین محلول، آنتی اکسیدان کل، نشت یونی و محتوای نسبی آب از شاخص های فیزیولوژیکی بود. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در شرایط تنش خشکی در زوچلو روی پایه GN15 نسبت به شاهد افزایش داشته است. بیشترین میزان پرولین در رقم  NO16و پایه GF677 مشاهده شد. با توجه به نتایج، رقم زوچلو،  NO16و پایه GF677 و GN15 از نظر صفات مورد بررسی به عنوان ارقام و پایه های متحمل به خشکی معرفی می شوند.