بررسی اثر اسید هیومیک بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی رزماری (Rosmarinus officinalis L.) تحت تنش شوری

رزماری کاربرد فراوانی به عنوان گیاه زینتی و دارویی دارد. شوری یکی از مهمترین موانع تولید گیاهان در جهان است که عملکرد گیاه را به روش های مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین تحقیق و بررسی روش هایی که منجر به کنترل و کاهش اثرات شوری در گیاهان می گردد، حایز اهمیت است. آزمایش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار روی گیاهان سه ماهه رزماری انجام گرفت. فاکتور اول تیمار اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی گرم بر لیتر) و فاکتور دوم تیمار کلرید سدیم (صفر، 25، 50 و 75 میلی مولار) بود. بر اساس نتایج به دست آمده کمترین طول شاخه اصلی (41/24 سانتی متر) و فرعی (68/7 سانتی متر) به ترتیب در تیمار شوری 75 و 50 میلی مولار بدون اسید هیومیک به دست آمد. بیشترین وزن تر شاخه در تیمار اسید هیومیک 500 میلی گرم در لیتر + شوری 25 میلی مولار بود که با اسید هیومیک 250 و 500 میلی گرم در لیتر بدون تیمار شوری اختلاف معنی داری نداشت. وزن خشک شاخه ها تحت تاثیر اثر ساده تیمارها قرار داشت به طوری که اسید هیومیک 250 میلی گرم در لیتر بر افزایش وزن خشک شاخه موثر بود و در شوری صفر بیشترین وزن خشک شاخه و در شوری 75 میلی مولار کمترین وزن خشک شاخه مشاهده شد. بیشترین محتوای کلروفیل کل و میزان پتاسیم در اسید هیومیک 500 میلی گرم در لیتر و کمترین آن مربوط به شوری 75 میلی مولار بود. بیشترین پرولین، نشت یونی و درصد سدیم، در شوری 75 میلی مولار بدون تیمار اسید هیومیک بود. با توجه به نتایج به دست آمده تیمار اسید هیومیک 250 و 500 میلی گرم در لیتر در مقایسه با تیمارهای بدون اسید هیومیک در تعدیل اثر شوری موثر واقع شدند.