پیش بینی نارسایی توجه، خطرپذیری و کاهش ارزش تاخیر پاداش بر اساس نقایص انگیزشی و نقص در ادراک زمان در کودکان با نشانه های اختلال نقص توجه یا بیش فعالی

ناکارآمدی نظام دوپامینرژیک با نشانه های گوناگون از قبیل ترجیح دادن پاداش های فوری و خطرپذیری، نقص در مدیریت زمان و بازداری رفتار، نقص توجه و کاهش ارزش تاخیری پاداش مرتبط است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی نارسایی توجه، خطرپذیری، کاهش ارزش تاخیر پاداش بر اساس نقایص انگیزشی و نقص در ادراک زمان در کودکان با نشانه های اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) بود. روش پژوهش حاضر با توجه به هدف، از نوع بنیادی و با توجه به شیوه جمع آوری داده ها از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق شامل تمام کودکان با نشانه های اختلال ADHD در بازه سنی 7 تا 12 سال در شهر ارومیه در سال 1400 بود. از جامعه مورد مطالعه تعداد 200 نفر به روش غیر تصادفی و در دسترس از کلینک های روانشناسی و مراکز مربوطه انتخاب شد و پس از کسب رضایت کودک و والدین وی به عنوان نمونه نهایی ثبت شد. برای جمع آوری داده های پژوهش حاضر از تکلیف کاهش ارزش تاخیری، تکلیف خطرپذیری بادکنکی، مقیاس خودسنجی برانگیختگی، آزمون بازتولید زمانی و عملکرد پیوسته سنجش توجه استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر از روش تحلیل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار 23 SPSS استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نقایص انگیزشی و نقص در ادراک زمان در سطح 0/001=P نارسایی توجه، خطرپذیری و کاهش ارزش تاخیری در کودکان با نشانه های ADHD را پیش بینی می کند. نتیجه اینکه نارسایی در توجه، خطرپذیری و نیز کاهش ارزش تاخیری در کودکان ADHD پاسخی به نقص در انگیزش و نقص در ادراک زمان است.