اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر تروما بر هیجان و خودگردانی تحصیلی نوجوانان دختر شهر زاهدان با علائم بالینی اختلال استرس پس از ضربه

نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه حساسیت بیش ازحدی نسبت به خطرات محیطی دارند و در هیجان ها و خودگردانی تحصیلی با مشکلاتی روبرو هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر تروما بر هیجان و خودگردانی تحصیلی نوجوانان دختر با علایم بالینی اختلال استرس پس از ضربه انجام شد. روش پژوهش در این مطالعه، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و در آن 20 نفر از دختران دوره اول متوسطه شهر زاهدان در سال 1400 به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) جای دهی شدند. درمان شناختی رفتاری مبتنی بر تروما طی 11 جلسه نوددقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه هیجانات تحصیلی پکران و همکاران (2002)، پرسشنامه استرس پس از سانحه (PTSD) کیانو همکاران (1987) و خودگردانی تحصیلی زیمرمن و مارتینز - پونز (1986) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک و چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که تفاوت مشاهده شده بین میانگین های نمرات هیجانات تحصیلی و خودگردانی تحصیلی گروه آزمایش - کنترل در مرحله پس آزمون با 95 درصد اطمینان معنی دار (0/05>P) و میزان تاثیر درمان شناختی رفتاری مبتنی بر تروما برای هیجانات مثبت تحصیلی 0/76، هیجانات منفی تحصیلی 0/65 و خودگردانی تحصیلی 0/78 بوده است. برای کاهش مشکلات روان شناختی نوجوانان با علایم بالینی اختلال استرس پس از ضربه می توان از درمان شناختی رفتاری مبتنی بر تروما بهره گرفت.