بررسی نقش میانجی گری سبک های دلبستگی در رابطه ی بین استرس درک شده و پرفشاری خون

 سبک های دلبستگی نقش مهمی در رشد شخصیت و توانایی افراد در تنظیم احساسات، کنار آمدن با موقعیت های استرس زا و نحوه پاسخگویی فرد به شرایط تهدیدکننده دارد. مطالعات پیشین از ارتباط بین سبک های دلبستگی ناایمن و ایجاد بیماری و ناخوشی حکایت دارند. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی گری سبک‫های دلبستگی در رابطه ی بین استرس درک شده و پرفشاری خون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون بود.

 مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که در سال 1399 انجام گردید. نمونه ها شامل 350 نفر از بیماران مبتلا به بیماری پرفشاری خون مراجعه کننده به سه بیمارستان آموزشی شهر بیرجند بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس سبک دلبستگی کودک نسبت به هر والد و مقیاس استرس درک شده به روش مصاحبه جمع آوری گردیدند. همچنین، فشارخون با فشارسنج عقربه ای استاندارد به شیوه مشابه برای همه ی بیماران اندازه گیری شد. به منظور بررسی روابط علی بین متغیرها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار AMOS استفاده شد.

 نتایج نشان داد که با حضور متغیر میانجی دلبستگی ناایمن، بین استرس ادراک شده و فشارخون رابطه معناداری برقرار بود (p <0.05 )، در حالی که بدون حضور متغیر میانجی گر دلبستگی، ارتباط آماری معناداری بین استرس درک شده و پرفشاری خون دیده نشد.

 سبک های دلبستگی ناایمن پدر و مادر در رابطه بین استرس درک شده و بیماری پرفشاری خون به عنوان میانجی عمل می نماید. بنابراین غربالگری بیماران مبتلا به پرفشاری خون از نظر سبک دلبستگی و برنامه ریزی در جهت گنجاندن این مفهوم در برنامه ها و مداخلات مرتبط می تواند به کنترل فشارخون در مواقع استرس زا کمک نماید.