مقایسه اثربخشی دو روش ذهن آگاهی طرح واره محور و مراقب محور بر پریشانی روان شناختی و بار مراقبتی در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس

 فرآیند تنش زا و مزمن مراقبت از بیماران مبتلا به دمانس، فرایندی طولانی است که فشار مراقبتی بسیاری به دنبال دارد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو روش ذهن آگاهی طرح واره محور و مراقب محور بر پریشانی روان شناختی و بار مراقبتی در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس انجام شد.

روش کار:

 این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با یک گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل مراقبین بیماران مبتلا به دمانس مراجعه کننده به کلینک های مغز و اعصاب دو بیمارستان کاشانی و خورشید شهر اصفهان در تابستان سال 1401 بود. از بین این مراقبین، تعداد 45 نفر با روش نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (15 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. برای گروه های آزمایش، 8 جلسه ی 90 دقیقه ای ذهن آگاهی طرح واره محور و ذهن آگاهی مراقب محور اجرا شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های پریشانی روان شناختی داس و بار مراقبتی زاریت بود. داده ها از طریق تحلیل واریانس اندازه های مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS-23 تجزیه وتحلیل شدند.

 نتایج نشان داد در متغیرهای پریشانی روان شناختی و بار مراقبتی، میانگین نمرات دو گروه آزمایش ذهن آگاهی طرح واره محور و مراقب محور و همچنین گروه کنترل در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری، به طور معنی داری متفاوت بود (0/05>p). با این حال، در مقایسه دو روش درمانی، تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات متغیرهای مورد مطالعه در مراحل پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد.

 نتایج نشان داد با توجه به عدم تفاوت معنادار بین دو روش درمانی می توان از هر دو روش ذهن آگاهی طرح واره محور و مراقب محور در کاهش پریشانی روان شناختی و بار مراقبتی در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس بهره گرفت.