اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر نشخوار فکری و استرس ادراکی پرستاران بخش های کرونا

 با توجه به اهمیت درمان بیماری های با همه گیری جهانی و نقش کلیدی پرستاران و مباحث روان شناختی آن ها، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر استرس ادراکی و نشخوار فکری پرستاران بخش های کرونا انجام شد.

 پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامی پرستاران بیمارستان های شهید بهشتی و شهید یحیی نژاد شهر بابل در سال 1400 بود که از بین آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای در 10 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد. پرسشنامه ها برای هر دو گروه در سه مرحله پیش از مداخله، یک روز پس از مداخله و چهار هفته بعد از مداخله تکمیل شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه های نشخوار فکری نالن- هوکسما و مارو (1991) و استرس ادراکی کوهن و همکاران (1983) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-22 در سطح آماری 05/0 انجام شد.

 نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای به طور معنی داری در کاهش نشخوار فکری (33/491=F) و استرس ادراکی (24/186=F) در پرستاران بخش کرونا موثر بوده است (0/01>p).

 نتایج این پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر کاهش نشخوار فکری و استرس ادراکی تاثیر دارد. با توجه به نتایج حاصل از تحقیق حاضر، پیشنهاد می شود مشاوران و برنامه ریزان در حیطه سلامت، مداخلات مبتنی بر درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای را گسترش دهند تا آگاهی پرستاران نسبت به استرس های ادراکی افزایش یابد.