شیوع افسردگی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و تالاسمی اینترمدیای وابسته به خون در شهرستان جهرم

بیماری تالاسمی یک اختلال شایع ژنتیکی خونی و مزمن است که با طیف وسیعی از چالش های روانی و بالینی جدی همراه بوده و مانند هر بیماری مزمن دیگر وضعیت روانشناختی فرد را تحت تاثیر قرار میدهد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع افسردگی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و اینترمدیای وابسته به خون انجام شد.

در این مطالعه توصیفی -مقطعی 61 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور و نه بیمار تالاسمی اینترمدیای وابسته به خون شهرستان جهرم در سال 1398 شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه افسردگی بک بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS   نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی انجام شد.

شیوع افسردگی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور 42.6 درصد بود. هشت نفر (13.1 درصد) افسردگی خفیف، 13 نفر (21.3درصد) افسردگی متوسط و پنج نفر (8.2 درصد) افسردگی شدید داشتند. میانگین نمره افسردگی در بیماران تالاسمی ماژور در زنان و مردان تفاوتی نداشت (P>0.05). این میانگین در بیماران با تحصیلات کمتر از دپیلم17.52±9.53، دیپلم 7.29 ±11.92 و با تحصیلات کارشناسی 3.51±4.51 بود (P<0.05). علاوه بر آن، شیوع افسردگی در بیماران اینترمدیای وابسته به خون 33.3 درصد بود. افسردگی خفیف 22.2 درصد و افسردگی شدید 11.1 درصد بود.

شیوع افسردگی در بیماران تالاسمی ماژور بیشتر از بیماران تالاسمی اینترمدیای وابسته به خون بود. پیشنهاد می شود که مراقبت های بهداشتی و روان شناختی بیماران تالاسمی ماژور و اینترمدیای وابسته به خون به گونه ای طراحی شوند که به افزایش کیفیت زندگی این افراد و کاهش افسردگی آنها کمک کنند. همچنین، آموزش و افزایش آگاهی درباره مدیریت افسردگی و اهمیت حمایت اجتماعی به این بیماران می تواند موثر باشد.