خطر درک شده و عوامل رفتاری مرتبط با کاهش خطر بلایای طبیعی در جنوب استان کرمان در سال 1401

بلایا می تواند منجر به تلفات بزرگ انسانی، از بین رفتن دارایی و منابع اقتصادی و زیست محیطی شود. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت خطر درک شده و رفتارهای مرتبط با کاهش خطر بلایای طبیعی در جنوب استان کرمان انجام شد.

مطالعه حاضر به شیوه مقطعی روی 528 نفر از خانوارهای شهرستان جیرفت که منزل مسکونی شخصی داشتند در سال 1401 انجام شد. افراد نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه پژوهشگر ساخته شامل سه قسمت  اطلاعات دموگرافیک ، خطر درک شده و رفتارهای پیشگیری کننده از اثرات بلایای طبیعی بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. داده های جمع آوری شده وارد نرم افزار SPSS  نسخه 21 شده و با آمار توصیفی، آزمون های کای دو و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری  0.05 در نظر گرفته شد.

میانگین نمره خطر درک شده و رفتارهای مرتبط با مقابله با بلایا به ترتیب برابر با 13/84±72.79و 2.40±   31.22بود. بین رفتارهای پیشگیری کننده و درمعرض مستقیم بلایا قرار گرفتن (0.001>p)، تحصیلات (0.004=p)، درآمد ماهیانه (0.004=p) و منبع کسب اطلاعات (040/0=p)  ارتباط معنی داری وجود داشت. بین خطر درک شده بلایای طبیعی و رفتارهای پیشگیری کننده از اثرات زیانبار بلایای طبیعی ارتباط مثبت و معنی داری یافت شد (0.0001=P،0.312=r).

نتیجه گیری:

 وضعیت خطر درک شده و رفتارهای پیشگیری کننده از اثرات زیانبار بلایای طبیعی در محدوده متوسط بود. پیشنهاد می گردد برنامه ریزان سلامت مداخلات آموزشی مبتنی بر افزایش خطر درک شده و آمادگی رفتارهای پیشگیری کننده از بلایای طبیعی برای افزایش آمادگی خانوارها درمقابل بلایای طبیعی طراحی و اجرا نمایند.