بررسی کاربست مولفه های روان شناختی در توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی

وقتی سخن از توسعه به میان می آید ذهن ها معطوف به مسایل مادی و پیشرفت های اقتصادی می شود و توسعه معادل با رشد و ترقی مادی در نظر گرفته می شود و زیربنای توسعه نیز ثروت و امکانات مادی تلقی می شود. اما به واقع توسعه و نوسازی یک فراگرد چندبعدی است که به دگرگونی در همه زمینه های اندیشه و فعالیت انسانی نیاز دارد. در این میان نقش عامل های روان شناختی در میزان توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی جوامع بسیار مهم است که در بسیاری از جوامع تاکنون جدی گرفته نشده است. ازجمله این عوامل ارتقاء سرمایه های روانی و بهداشت روانی، کاهش خشونت و پرخاشگری، حل تعارض های بین فردی، برخورداری از حداقل دفاع های روانی، تعصب و پیش داروی، ارتقاء هوش هیجانی، به حداقل رساندن زمینه های حسادت و دروغ گویی، تقویت خلاقیت و نوآوری، کارآمدی و امثال آن می باشد که به عنوان متغیرهایی روان شناختی بایستی در مسیر توسعه یافتگی دست کاری شوند. فرآیندی که در طی آن با ایجاد تغییراتی در حوزه های ادراکی، شناختی، ارزشی و گرایشی انسان ها، قابلیت ها و باورها، شخصیت ویژه ای را در آن ها به وجود می آورد، که خروجی این باورها و قابلیت ها و رفتارها توسعه یافتگی در تمام ابعاد می باشد. روان شناسان معتقدند که عامل های روانی و ذهنی در تولید ناخالص ملی و رشد اقتصادی نقش دارند. ازاین رو؛ در این مقاله تلاش شده است تا با کمک روش کیفی و تحلیلی ابعاد مختلف توسعه همچون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در پیوند با روان شناسی مورد مداقه قرار گیرد و مفاهیم و مولفه های اثرگذار روان شناختی در توسعه را برای مخاطب معلوم بدارد.