اثیر سیپروهپتادین بر کابوس های شبانه اختلال استرس پس از سانحه جنگ

مطالعات اخیر درگیری سیستم های نوروترانسمیتری مختلفی را در اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نشان داده است. شواهدی به نفع درگیری سیستم سروتونرژیک وجود دارد، ترازودون و نفازودون که بلوک کننده رسپتور 5HT2 پست سیناپسی هستند در PTSD اثرات درمانی داشته اند. مهارکننده های سروتونین موجب برطرف شدن برخی اختلالات خواب از جمله به هم خوردگی ساختار خواب، حرکات میوکلونوس و راه رفتن در خواب می شوند. در برخی مطالعات مطرح شده است که بلوک کننده های گیرنده 5HT2 موجب کاهش کابوس های شبانه در PTSD می شوند؛ برخی مطالعات نیز این اثربخشی را نشان نداده اند، لذا در این مطالعه اثر سیپروهپتادین (بلوک کننده 5HT2) بر کابوس های شبانه بیمارانPTSD جنگ ایران و عراق بررسی شده است.
در یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل- بعد، 25 بیمار به مدت 8 هفته تحت درمان با سیپروهپتادین با دوز 8 میلی گرم روزانه قرار گرفتند. بیماران همگی مرد، متاهل و مبتلا به نوع مزمن بیماری بر اساس معیارهای DSM-IV بودند که کابوس های مرتبط با واقعه جنگ داشتند. نمونه گیری به روش آسان از بین مراجعین به درمانگاه انجام شد. معیارهای خروج از مطالعه عبارت بودند از: سوء مصرف یا وابستگی به مواد، اختلال سایکوتیک و هر شرایط طبی دیگری که مصرف سیپروهپتادین در آن ممنوع بود.
درطی مطالعه 5 بیمار به دلیل عوارض جانبی نظیراحساس گیجی و خواب آلودگی در طی هفته اول و دوم دارو را به خواست خودشان قطع کردند. 20 بیمار در مطالعه باقی ماندند که متوسط شدت کابوس هایشان از 85/6 به 05/5 کاهش یافت که از نظرآماری معنی دار است (P<0.01).
سیپروهپتادین و سایر بلوک کننده های گیرنده سروتونین 2 می توانند در درمان کابوس های بیماران مبتلا بهPTSD مؤثر باشند.