آموزش معکوس در کلاس درس زبان عمومی دانشگاه: نقش ویژگیهای شخصیتی، تحمل ابهام، و تمایل به ارتباط در عملکرد دانشجویان

آموزش معکوس یکی از روش های نسبتا جدید آموزشی است که در آن آموزش در خارج از کلاس صورت می گیرد و زمان کلاس به تمرین و تثبیت یادگیری زیر نظر معلم اختصاص می یابد. مطالعات مختلفی در جهان و ایران به بررسی اثربخشی آموزش معکوس در آموزش زبان انگلیسی پرداخته اند، اما این مطالعات یا در بافت مدارس و آموزشگاه های خصوصی زبان انجام شده و یا با دانشجویان رشته زبان انگلیسی انجام شده است. این مطالعه به بررسی عملکرد 182 نفر از دانشجویان زبان عمومی در کلاس آموزش معکوس در درس زبان عمومی در دانشگاه فرهنگیان مشهد می پردازد. بر اساس نتایج آزمون t زوجی و مستقل و آزمون تحلیل واریانس چند متغییره تکراری، آموزش معکوس باعث بهبود یادگیری دانشجویان در درس زبان عمومی می گردد. علاوه براین جنسیت، رشته تحصیلی دانشجویان، ویژگیهای شخصیتی و تحمل ابهام  بر اثربخشی آموزش معکوس موثر تاثیرگذار نیست. تمایل به برقراری ارتباط نیز اگرچه به لحاظ آماری بر اثربخشی آموزش معکوس تاثیرگذار است اما اندازه اثر آن بسیار کم و حدود 3 درصد است. بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش معکوس یکی از راه های افزایش اثربخشی آموزش زبان عمومی در کلاسهای حضوری و مجازی می تواند باشد