تحلیل شاخص‎های مسکن پایدار و نقش آن در ارتقای امنیت کالبدی (موردپژوهی: محلات منطقه 17 کلانشهر تهران)

امنیت کالبدی در نواحی و محلات مسکونی به افزایش سطح کمی و کیفی رفاه منجر شده و زمینه را برای شکل‎گیری تعامل ساکنان در محیط شهری فراهم می‎کند. بااین‎همه، معمولا در محیط‎های شهری، مسکن پایدار بیشترین نقش را در افزایش و تحقق‎پذیری امنیت کالبدی به خود اختصاص می‎دهند. در این راستا هدف این تحقیق، بررسی و تحلیل شاخص‎های مسکن پایدار و نقش آنها در تحقق‎پذیری و ارتقای امنیت کالبدی در محلات منطقه 17 کلان‎شهر تهران می‎باشد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی - تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی می‎باشد. روش گردآوری داده‎ها به‎صورت کتابخانه‎ای و میدانی صورت‎گرفته و نمونه‎گیری به‎صورت هدفمند بوده و 20 نفر از متخصصان و خبرگان شهری برای پرسشگری انتخاب شدند. وزن‎دهی و تعیین ارزش شاخص‎های ذهنی (33 زیرشاخص در 6 دسته شاخص پخشایش عادلانه خدمات مسکونی، حمل‎ونقل کارآمد، سرزندگی، محیط‎زیست سالم، مسکن عادلانه و میراث‎فرهنگی پویا) و عینی (14 زیرشاخص در 3 دسته شاخص طراحی - معماری، فنی - مهندسی و دسترسی‎پذیری)، با استفاده از روش‎های مقایسات زوجی و AHP فازی صورت‎گرفته است و مطلوبیت هرکدام از شاخص‎ها و نقش آنها در امنیت کالبدی به تفکیک محلات در محیط GIS نمایش‎داده‎شده است. نتایج تحقیق نشان داد که محلات یافت‎آباد و ابوذرشرقی به ترتیب با وزن (132/0 و 084/0) از وضعیت مطلوبی به لحاظ امنیت کالبدی برخوردار می‎باشند. محلات گلچین (078/0) و بلورسازی (076/0) در وضعیت قابل‎قبول؛ محلات باغ خزانه (074/0) و امامزاده حسن (ع) (073/0) در وضعیت متوسط؛ محلات جلیلی (066/0)، ابوذر غربی (064/0)، ذهتابی (063/0) و امام سجاد (ع) (062/0) در وضعیت ضعیف و محلات وصفنارد (060/0)، آذری (058/0)، مقدم (057/0) و زمزم (050/0) در شرایط نامطلوبی قرار دارند.