رابطه تاب آوری و رشد پس از سانحه در زنان با سابقه سقط خودبه خودی مکرر در شهر تهران با نقش واسطه ای عاطفه مثبت

سقط مکرر یکی از اختلالات شایع تولید مثلی است که منجر به پیامدهای روانشناختی مهمی در زنان می شود. این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین تاب آوری و رشد پس از سانحه با نقش واسطه ای عاطفه مثبت در زنان با سابقه سقط مکرر انجام شد.

روش این پژوش همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل زنان با سابقه سقط جنین مکرر از 2 یا بیشتر می باشد که از این میان 300 نفر با روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه کنندگان به صفحات مجازی مراکز مامایی، مطب های زنان و زایمان، اپلیکیشن های ویژه بانوان مانند: گهواره، لیوم و یک زن انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه های تاب آوری (CD-RISC-10)، رشد پس از سانحه (PTGI) و عاطفه مثبت و منفی (PANAS) بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و مدل معادلات ساختاری از نرم افزار AMOS-24 و  SPSS-23 استفاده شد.

بر اساس یافته های به دست آمده، بین عاطفه مثبت، رشد پس از سانحه و تاب آوری (01/0 > p) رابطه معناداری وجود دارد. همچنین عاطفه مثبت در رابطه بین تاب آوری و رشد پس از سانحه نقش واسطه ای دارد.

تاب آوری با نقش واسطه ای عاطفه مثبت در افزایش رشد پس از سانحه در زنان موثر است، چرا که تاب آوری همراه با استفاده گسترده تر از عاطفه مثبت پیامدهای منفی عوارض روانشناختی را تعدیل می نماید. نتایج این پژوهش می تواند در جهت توانمند سازی زنان درگیر سقط مکرر استفاده شود.