تحلیل محتوای استراتژی امنیت ملی ایالات متحده آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران (2021-2001)

ایالات متحده آمریکا پس از جنگ جهانی دوم، به خصوص پس از فروپاشی شوروی، همواره داعیه سلطه برتر در نظام بین الملل را داشته و سیاست گذاری های خارجی خود را بر اساس استراتژی امنیت ملی در هر دوره ریاست جمهوری تبیین کرده است. از سوی دیگر جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک ابرقدرت منطقه ای توانسته است با نفوذ مادی و معنوی در کشورهای غرب آسیا، شکل جدیدی از نظم منطقه ای به وجود آورد. تضاد منافع آمریکا و ایران، این سوال را مطرح می کند که استراتژی های امنیت ملی  ایالات متحده آمریکا طی سال های 2001-2021 در عمل به چه راهبردهایی در قبال ایران تبدیل شده اند؟ در پاسخ فرضیه مطرح شده آن است که « ایالات متحده آمریکا با اتخاذ استراتژی های امنیت ملی تهاجمی خود در قبال ایران، به دنبال محدود کردن منافع ایران از نظام بین الملل است تا بتواند منافع خود را افزایش و در نهایت دوباره به هژمون برتر در نظام بین الملل تبدیل گردد». پس از بررسی منابع شاخص دسته اول (اقتصادی و راهبردهای امنیتی) با روش تحلیل محتوای تلفیقی (کمی و کیفی)، نتایج نشان داد: آمریکا در ابتدا سیاست تغییر رفتار و مهار ایران را دنبال می کرده و پس از آن به سیاست تعامل و فشار و در نهایت به مهار و تغییر رفتار تبدیل شده و برای اجرای این استراتژی ها طی این مدت، هرسال تحریم های بیشتر و متنوع تری را علیه ایران اعمال کرده است؛ این در حالی است تحریم های علیه جمهوری اسلامی ایران با وجود انعقاد برجام در دوران باراک اوباما، به طور کامل حذف نشد و در دوران ترامپ نه تنها آمریکا از برجام خارج شد بلکه تحریم های جدیدتر و متنوع تری علیه ایران اعمال شد. در دولت بایدن نیز سیاست های قبلی دولت های آمریکا به شیوه متفاوت در حال دنبال شدن است. آمریکا به دنبال آن است که منافع و امنیت ایران دچار محدودیت کرده تا به دنبال آن به هژمون برتر تبدیل گردد.