جداسازی، شناسایی و کشت سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی مرغ تخم‎گذار

امروزه شدت و سرعت تولید در مرغان تخم گذار باعث بروز ناهنجاری‎های متعدد از جمله مشکلات استخوانی و اسکلتی شده است که زیان اقتصادی سنگینی را به‎دنبال دارد. انجام مطالعات روی سلول های بنیادی استحصال شده از مرغان تخم‎گذار می تواند باعث بهبود شناخت و درک ما از مکانیسم های تمایزی و مولکولی در سطح سلولی در این پرندگان شود. به‎همین منظور هدف از این مطالعه، استحصال سلول‎های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی مرغان تخم گذار و کشت این سلول ها در شرایط آزمایشگاهی بود.

مواد و روش ‏ها:

 در این تحقیق، سلول‎های بنیادی مزانشیمی طی شرایط استریل در محیط آزمایشگاه از بافت چربی احشایی مرغان تخم‎گذار (سویه های‎لاین w-36) جداسازی شد. سپس در شرایط محیط کشت استاندارد، سلول های موردنظر به‎وسیله تیمار با آنزیم کلاژناز از سایر سلول ها جدا شده بود. سلول‎های استحصال شده پس از چند بار سانتریفیوژ کردن و خالص‎سازی، در محیط کشت DMEM-F12 حاوی سرم جنین گاوی 10% کشت داده شد. در طول 21 روز، برای بررسی عملکرد سلول های جدا شده و توانایی رشد و تکثیر سلولی، روند رشد سلول‎ها و چگونگی تشکیل کلنی سلولی مورد ارزیابی قرار گرفت. سلول ها تا 14 بار با مورفولوژی طبیعی پاساژ داده شدند. برای بررسی سرعت رشد سلول ها این آزمون در پاساژهای 2، 4 و 8 تکرار شد تا کاهش توانایی رشد سلول ها با افزایش سن، مورد بررسی قرار گیرد.

یافته‎ ها: 

 حدود 3 الی 4 روز بعد از کشت، سلول های چسبیده 70-80 درصد فلاسک را پر کردند. میانگین روند رشد سلول‎ها در پاساژهای 2، 4 و 8 به ترتیب برابر 37/03، 60/92 و 101/42 درصد که نشان دهنده ارتباط، توانایی تکثیر و خود نوسازی سلول های بنیادی با سن آن ها بود. بعد از گذشت 9 روز از کشت سلولی، تعداد کلنی‎های تشکیل شده از سلول های حاصل از پاساژهای 2 و 5 با غلظت های 175، 350 و 520 سلول در هر سانتی‎متر مربع پلیت 6 خانه‎ای به‎ترتیب برابر با 22، 62 و 84 کلنی بود.

نتیجه‎ گیری:

 نتایج این تحقیق نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی استحصال شده از بافت چربی مرغان تخم‎گذار، توانایی حفظ خصوصیات بنیادی خود در طی تقسیمات سلولی متعدد را دارند و می‎توانند ساختار مورفولوژیکی و خصوصیات خاص خود از جمله عملکرد مربوط به رشد را حفظ نمایند.