مقایسه تاثیر اسپیرومتری تشویقی و تمرین تنفس عمیق بر شاخص های همودینامیک و عوارض ریوی حین و بعد از جراحی اسلیو معده

عوارض ریوی بعد از عمل نه تنها بستری طولانی مدت را در پی دارد، بلکه باعث عوارض و مرگ و میر بیشتری نیز می شود. این عوارض شامل آتلکتازی، پنومونی، برونکواسپاسم و حتی مرگ می باشد. از اقداماتی که برای بهبود عملکرد ریوی انجام می شود اسپیرومتری تشویقی و تمرینات تنفس عمیق است. هدف مطالعه حاضر بررسی مقایسه تاثیر اسپیرومتری تشویقی و تمرین تنفس عمیق بر شاخص های همودینامیک (میزان اشباع اکسیژن، PCO2، PH، فشارخون، ضربان قلب) و عوارض ریوی حین و بعد از جراحی اسلیو معده بود.

در این مطالعه مداخله ای، 75 نفر از بیمارانی که جهت عمل اسلیو به بیمارستان امام خمینی تهران در سال 1402-1401 مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفتند. با روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از Block randomization و جدول اعداد تصادفی، بیماران در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه اول مداخله از اسپیرومتری تشویقی 2ساعت قبل از عمل و 2 و 6 ساعت پس از عمل استفاده کردند که پس از انجام پروسیجر، شاخص های همودینامیک بیماران توسط محقق ثبت شد، گروه دوم مداخله از تمرین تنفس عمیق به همان ترتیب گروه اول استفاده کردند و به همان روش شاخص های همودینامیک بیماران ثبت شد. در گروه کنترل اقدام خاصی صورت نگرفت. برای بررسی اثربخشی نیز میزان بروز آتلکتازی و پنومونی (تا دو هفته بعد از عمل با رجوع به پرونده بیمار و بررسی علایم بالینی توسط متخصص) و مدت اقامت بیماران در بیمارستان بررسی شد.

بررسی نتایج نشان داد که استفاده از اسپیرومتری تشویقی و تمرین تنفس عمیق در بهبود اکسیژناسیون بیماران تحت جراحی اسلیو در حین و بعد از عمل معنی دار نبوده است (0/05>p). تفاوت معناداری در میزان PH خون بیماران یافت نشد (0/05<P). هم چنین تفاوت معنی داری در میزان ضربان قلب بیماران در حین و بعد از عمل یافت نشد (0/05<P). در بررسی های همودینامیکی فشارخون بیماران در این دو گروه مداخله نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بهبود یافت (0/05>P) و تفاوت معناداری از نظر میزان عوارض ریوی بعد از عمل در بین سه گروه مشاهده نشد (p>0/05).

استفاده از اسپیرومتری تشویقی وتمرین تنفس عمیق باعث بهبود اکسیژناسیون و ضربان قلب بیماران تحت جراحی اسلیو معده پیش از جراحی شدند ولی حین و پس از عمل اثربخش نبودند، این دو روش باعث بهبود فشارخون بیماران شدند ولی بر میزان عوارض ریوی بعد از عمل آن ها تاثیری نداشتند و هیچ کدام از این دو روش بر دیگری برتری نداشتند.