بررسی اثر عصاره ی آبی-اتانولی برگ به لیمو بر دو رده ی سلولی سرطان پروستات PC-3 و LNCaP به تنهایی و در ترکیب با دوستاکسل

 سرطان پروستات، شایع ترین سرطان در مردان می باشد. دوستاکسل مهم ترین دارو برای درمان این بدخیمی است که مقاومت دارویی اثربخشی آن را کاهش می دهد. یکی از راهکارهای مهم افزایش اثر دارو، استفاده از درمان ترکیبی است. این مطالعه به بررسی اثر سمی عصاره ی برگ به لیمو بر دو رده ی سلولی سرطان پروستات و تاثیر آن بر سمیت سلولی دوستاکسل پرداخته است.

شیوه ی مطالعه: 

سمیت سلولی عصاره ی برگ به لیمو به صورت جداگانه و یا در ترکیب با دوستاکسل مورد ارزیابی قرار گرفت. سلول ها در پلت های 96 خانه کشت داده شدند. پس از تیمار سلول ها با غلظت های مختلف عصاره و دارو، زنده مانی آن ها با آزمون MTT اندازه گیری شد. 

 عصاره ی برگ به لیمو، اثر سمی بالایی بر سلول های سرطان پروستات نشان داد. عصاره در بالاترین غلظت، سبب کاهش درصد سلول های زنده به 1/37 ± 01/18 در سلول های PC-3 و به 1/06 ± 20/80در سلول های LNCaP، گردید. مقدار IC50 عصاره 78/14 میلی گرم بر میلی لیتر برای سلول های PC-3 و 88/76 میلی گرم بر میلی لیتر برای سلول های LNCaP به دست آمد. به علاوه، عصاره ی سمیت سلولی دوستاکسل را افزایش داد. در حداکثر اثر افزایشی، درصد زنده مانی در سلول های PC-3 و LNCaP به ترتیب از 2/46 ± 50/87 به 1/12 ± 26/48 و از 1/83 ± 54/13 به 1/69 ± 28/84 کاهش یافت.

 عصاره ی برگ به لیمو، اثر سمی مشخصی بر سلول های سرطان پروستات در شرایط برون تنی داشت و سمیت سلولی دوستاکسل را افزایش داد. اثرات ضد توموری عصاره می تواند مورد ارزیابی بیش تر در شرایط درون تنی و بالینی قرار گیرد.