تاثیر نانوپلیمر قالب مولکولی نانوذرات اکسید روی (Zn) آغشته شده به اسانس مرزه خوزستانی بر میزان بیان ژن lasR در جدایه های بالینی پسودوموناس آئروژینوزا: یک مطالعه آزمایشگاهی

 در این مطالعه، به عنوان یک زمینه پژوهشی، بررسی کاربرد نانوذرات و گیاهان دارویی در درمان بیماری های ناشی از پسودموناس آییروژینوزا مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه تعیین و تاثیر نانوذره روی (Zn) آغشته شده به اسانس مرزه خوزستانی Satureja khuzestanica بر میزان بیان ژن lasR در جدایه های بالینی پسودوموناس آیروژینوزا تشکیل دهنده بیوفیلم در شرایط برون تنی بود.

 این یک مطالعه تجربی می باشد که در سال 1399 بر روی 150 نمونه بالینی مشکوک به پسودموناس آیروژینوزا غیر تکراری و متناوب که از نمونه های پوست، خون و ادرار بیماران بستری در بخش های مختلف بیمارستان امام سجاد (ع) شهر یاسوج جمع آوری شد، انجام گرفت. پس از ورود 4 سویه بالینی به همراه یک سویه استاندارد پسودوموناس آیروژینوزا   (ATCC 25922) به عنوان نمونه، اسانس مرزه خوزستانی از شرکت دارویی باریج اسانس (کاشان، ایران) تهیه شد. سپس، پس از تعیین هویت نمونه  پسودوموناس آیروژینوزا جدا شده از بیماران،  PCRجهت تایید حضور ژنlasR  و ژن DNA gyrase A ، تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی، آزمون میکرودایلوشن براث، رقیق سازی چکربورد، آزمون آگار برای تعیین حداقل غلظت کشندگی، بررسی بیان ژن lasR  با Real time PCR، در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده بر استفاه از آزمون های آماری من ویتنی، تی و تی جفت نمونه ای تجزیه و تحلیل شدند.

 با توجه به نتایج الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی، بیشترین مقاومت مربوط به آمیکاسین (30 میکروگرم)، کولیسین (10 میکروگرم) و سیپروفلوکسازین (5 میکروگرم) بود و کمترین مقاومت مربوط به سفتازیدین (30 میکروگرم)، و ایمی پنم (10 میکروگرم)، بود. هم چنین، اسانس مرزه خوزستانی و نانوذرات اکسید روی در برابر سویه استاندارد و جدایه های بالینی، دارای حداقل غلظت مهاری (256512 میکروگرم/میلی لیتر) بودند. حد شاخص غلظت مهاری نسبی (FIC) برابر عدد 1 شد که نماینگر اثر افزایش است. هم چنین، حداقل غلظت باکتری کشی (MBC) چهار برابر حداقل غلظت مهاری (MIC) بود. بالاترین MIC، مربوط به نانوذرات اکسید روی و کمترین آن مربوط به استفاده هم زمان اسانس و نانوذره شد. در حالت ترکیبی تیمارها، به نصف غلظت MIC تیمارهای مجزا، نیاز بود. هم چنین، با کاهش اثر مهار کنندگی تیمارهای مورد مطالعه، تولید بیوفیلم افزایش یافت. میزان بیان ژن lasR در غلظت MIC انواع تیمارهای مطالعه متفاوت بود؛ کم ترین میزان بیان ژن lasR در غلظت MIC به هر یک از تیمارها به تنهایی و بیشترین به استفاده همزمان تیمارها اختصاص داشت.

 نتایج نشان داد که سویه های بالینی به برخی از آنتی بیوتیک ها بسیار مقاوم بودند، اما به برخی دیگر حساس بودند. هم چنین، ترکیبات اسانس گیاه مرزه خوزستانی شناسایی و تجزیه شدند. اصلی ترین ترکیب این اسانس کارواکرول بود که خاصیت ضدعفونی کننده دارد. با استفاده از FT-IR، گروه های عاملی پلیمر قالب مولکولی و اسانس شناسایی شدند. نتایج نشان داد که ترکیب اسانس و نانوپلیمر روی به صورت جداگانه منجر به کاهش بیان ژن lasR در سویه های بالینی می شوند. با ترکیب این دو تیمار، تاثیر کاهش بیان ژن lasR قوی تر و اثربخش تر می شود.