بررسی شاخصهای رشد به عنوان یک معیار مهم ارزیابی سلامت در کودکان 2 تا 4 ساله با سابقه نارسی و وزن کم هنگام تولد: مطالعه کوهورت گذشته در شیراز، قطب جنوب کشور، در طی سالهای 1400-1398

 امروزه با بهبود مراقبت های بالینی، تعداد موارد نوزادان نارس و با وزن کم تولد که زنده می مانند، افزایش یافته است. این دسته از نوزادان معمولا در دوسال اول زندگی، به رشد جبرانی و سریع تری نسبت به رشد میانگین برای سن و جنس خود دست پیدا می کنند. هم چنین نوزادان کوچک برای سن بارداری (SGA) هم اغلب وزن کم هنگام تولد (کمتر از 2500 گرم) دارند. این نوزادان معمولا در 32 سالگی، به رشد جبرانی دست می یابند. اما اگر نتوانند به این رشد سریع جبرانی دست یابند، ممکن است نیاز به مداخلات درمانی از جمله تجویز هورمون رشد داشته باشند. لذا هدف از این مطالعه تعیین و بررسی شاخص های رشد به عنوان یک معیار مهم ارزیابی سلامت در کودکان 2 تا 4 ساله با سابقه نارسی و وزن کم هنگام تولد بود.

 این پژوهش،  یک مطالعه توصیفی مقطعی گذشته نگر می باشد که در سال 14001398 بر روی 96 کودک بین 2 تا 4 ساله که نارس یا با وزن کم (کمتر از 2500 گرم) متولد شده بودند، انجام شد. پرونده بستری بدو تولد این کودکان که در بیمارستان های حافظ و نمازی شیراز بستری بودند، مورد بررسی قرار گرفت. از والدین با یک درخواست آنلاین جهت شرکت در مطالعه دعوت به عمل آورده شد. شاخص های رشد از جمله دور سر، قد و وزن به وسیله یک پزشک آموزش دیده اندازه گیری شد. شاخص توده بدنی و امتیازZ برای این شاخص ها محاسبه و هم چنین شاخص های رشد هنگام تولد از سوابق بستری آن ها جمع آوری گردید. داده ها جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری تی تست، کای اسکور و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.

 96 کودک وارد مطالعه شدند، 5/12 درصد کودکان در زمان تولد، کوچک برای سن بارداری بودند، که در زمان ارزیابی در این مطالعه همگی به قد و دور سر مناسب سن خود رسیده بودند، اما 5 (6/41 درصد) کودک دچار کم وزنی بودند. 45 (9/46 درصد) کودک اختلال رشد در زمان بررسی داشتند که 31 (3/32 درصد) کودک  برای ارزیابی آزمایشگاهی مراجعه کردند و 3 (1/3 درصد) کودک تحت درمان با هورمون رشد قرار گرفتند. در این مطالعه 33 (4/34 درصد) کودک کم وزن و 4 (2/4 درصد) مورد قد کوتاه، 38 (6/39 درصد) نفر شاخص توده بدنی پایین (کمتر از 2SD) داشتند.

 نوزادان نارس و با وزن کم تولد نیاز به توجه ویژه از نظر پیگیری رشد دارند. پزشکان باید از نحوه رشد، تاخیر یا توقف شد این کودکان آگاه باشند تا در زمان مناسب بهترین مداخله برای این کودکان صورت پذیرد.