شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی و ارتباط آن ها با سلامت جسمانی و روانی معلمان بازنشسته

  با توجه به نقش اساسی که معلمان در سیستم آموزشی دارند، کسب اطلاعات در مورد جنبه های سلامتی آن ها باید مورد توجه قرار گیرد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و تاثیرات آن ها بر روی کیفیت زندگی، سلامت جسمانی و روانی معلمان بازنشسته بود.

 پژوهش حاضر از نوع مقطعی است و در نیمه اول سال 1401 در سطح شهرستان همدان انجام شد. نمونه آماری پژوهش را 96 معلم بازنشسته با دامنه سنی 43-70 سال تشکیل می دهد که به صورت هدفمند انتخاب شدند. شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی توسط پرسشنامه استاندارد‏ نوردیک و کیفیت زندگی و سلامت جسمانی و روانی توسط پرسشنامه کیفیت زندگی 12 سوالی (SF-12) ‎‏ و ‎ ‎سیستم اندازه گیری نتایج مبتنی بر گزارش بیمار ‏(PROMIS-29)‎‏ ارزیابی شد. داده های پژوهشی توسط آزمون t مستقل و در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته های تحقیق نشان داد که 3/82 درصد از معلمان بازنشسته شهرستان همدان حداقل در یک ناحیه از بدنشان دچار اختلالات اسکلیت-عضلانی هستند که میزان درگیری برای معلمان زن 86 درصد و برای مردان 3/78 درصد بود. میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی به تفکیک ناحیه های مختلف بدن نیز نشان داد که زانو (54 درصد)، کمر (50 درصد) و به دنبال آن شانه (29 درصد) و گردن (24 درصد) شایع ترین ناحیه های درگیر هستند. علاوه بر این، نتایج تحقیق حاکی از آن بود که اختلالات اسکلتی-عضلانی با کیفیت زندگی، عملکرد و سلامت جسمانی معلمان بازنشسته ارتباط منفی دارد (05/0<P) و همچنین شدت درد، تداخل درد، اختلال خواب و خستگی در میان معلمانی که مبتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی هستند بیشتر از معلمانی است که مبتلابه اختلالات اسکلتی-عضلانی نمی باشند (05/0<P).

 بر اساس نتایج مطالعه حاضر اختلالات اسکلتی-عضلانی شکایت رایجی در میان معلمان بازنشسته هستند که ممکن است ارتباط منفی با کیفیت زندگی، عملکرد جسمانی و سلامت جسمانی معلمان بازنشسته داشته و باعث تداخل درد، اختلال خواب و خستگی این گروه از معلمان شود.