تاثیر توام بارش و جاده بر پایداری شیب های خاکی

دامنه ها یکی از اصلی ترین بخش های محیط زیست بوده که زیستگاه جانداران متعددی می باشند. سالانه برخی از دامنه‍ ها در حین بارندگی ناپایدار می‍شوند. در این میان، دامنه های مشرف به جاده پتانسیل بیشتری برای لغزش در حین بارش دارند. از این رو، مسیله پایداری شیب‍های خاکی در برابر بارش و جاده سازی از چالش های مورد بحث در طراحی و اجرای پروژه های راهسازی می‍باشد. در مطالعه حاضر، اثر توام بارش و جاده بر پایداری شیب‍های خاکی از طریق یک مطالعه‍ ی پارامتری بررسی شده‍است. برای ارزیابی تاثیر بارش و جاده بر پایداری شیب از نرم‍ افزارهای SEEP/W و SLOPE/W استفاده شده‍است. در این مطالعه، اثر بارش با شدت های مختلف روی شیب بدون جاده و با وجود جاده بررسی شد. طبق نتایج، احداث جاده بسته به محل قرارگیری آن در شیب می‍تواند منجر به کاهش و یا افزایش ضریب اطمینان اولیه و ثانویه در حین بارش در شیب شود. زاویه شیب و شدت بارش تاثیر مستقیم برروی جبهه تراوش و فشارآب منفذی دارند. با افزایش شدت و زمان بارش، جبهه تراوش، فشارآب و سطح آب زیرزمینی افزایش یافته و ضریب اطمینان کاهش می یابد. با بررسی اثر توام بارش و جاده در یک شیب مشرف به جاده واقعی مشاهده شد که احداث جاده در شیب باعث کاهش ضریب اطمینان اولیه شد. همچنین کاهش شدیدتر ضریب اطمینان شیب در حین بارش نسبت به حالت بدون وجود جاده را در پی داشت. یافته های مطالعه حاضر لزوم درنظرگرفتن اثر توام جاده و بارش را درحین تحلیل های پایداری شیب نشان می دهد که می تواند منجر به کاهش زمین لغزش های مشرف به جاده گردد.