ارزیابی تاثیر عوامل محیطی بر تمرکز حین رانندگی

این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر عوامل محیطی بر تمرکز رانندگی انجام شد. بدین منظور، یک ارزیابی کاربردی در منطقه 5 راهور تهران بر روی عملکرد رانندگی 37 راننده در نواحی درون و برون شهری تحت عوامل مختلف برهم زننده تمرکز انجام شد.

این پژوهش از نظر روش های تحقیق، کمی و به صورت توصیفی مبتنی بر مشاهده  رفتارهای رانندگان وسایل نقلیه مسافری درون و برون شهری در حین رانندگی و با روش گردآوری داده ها از طریق مشاهده غیرمشارکتی صورت گرفته است.

با توجه به یافته ها، در نواحی برون شهری، رانندگان هنگام وجود یکی از عوامل برهم زننده تمرکز سرعت خود را کاهش می دهند درحالی که در نواحی درون شهری این گونه نیست. هم چنین، در نواحی برون شهری، هیچ تفاوتی در موقعیت عرضی یا بدون وجود عوامل برهم زننده تمرکز، وجود ندارد اما در نواحی درون شهری، تغییراتی در موقعیت عرضی رانندگان فاقد تمرکز تاحدی به چشم می خورد. علاوه بر این، صحبت کردن با مسافران باعث ناپایداری بیشتر موقعیت عرضی وسیله نقلیه شده و زمان عکس العمل راننده را افزایش می دهد. رانندگان در نواحی برون شهری هنگام صحبت کردن با مسافران در مقایسه با عدم وجود هیچ یک از عوامل برهم زننده تمرکز، فاصله بیشتری از وسیله نقلیه جلویی می گیرند. سرانجام در نواحی برون شهری، زمان عکس العمل با یا بدون وجود عامل برهم زننده تمرکز تقریبا یکسان است.

نتایج نشان می دهد که درصورت استفاده از سامانه های هوشمند حمل ونقل در معابر، رانندگان مرتکب تخلفات کمتری می شوند. لذا پیشنهاد می شود که با تجهیز معابر به این سامانه ها امکان برهم خوردن تمرکز رانندگان به حداقل رسانده شده و در نتیجه موجبات ایمنی بیشتری در راه های درون و برون شهری فراهم کند.