تاثیر منابع مختلف سلنیوم بر فراسنجه های منی خروس های مادر گوشتی مسن تحت چالش ایمونولوژیک لیپو پلی ساکارید (LPS)

سلنیوم به عنوان جزیی از آنزیم هایی مانند گلوتاتیون پراکسیدازها و سلنوپروتیین ها، نقش کلیدی در بسیاری از فرآیندهای بیولوژی نظیر سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی، باروری و عملکرد سیستم ایمنی دارد. لذا این پژوهش به منظور تاثیر منابع مختلف سلنیوم بر فراسنجه های منی خروس های مادر گوشتی مسن تحت چالش ایمونولوژیک لیپو پلی ساکارید (LPS) انجام شد. پژوهش حاضر با استفاده از 96 قطعه خروس مادر گوشتی راس 308 و سن 45 هفته درقالب آزمایش فاکتوریل 2×3 با 8 گروه آزمایشی و با 4 تکرار و 3 پرنده در هر تکرار انجام شد. سه منبع مختلف سلنیوم شامل سلنیوم معدنی(سلنیت سدیم)، سلنیوم آلی (سلمکس) و نانو بایوکیلات سلنیوم (بن داسل) به جیره افزوده شدند. در زمان صفر قبل از تزریق و پس از آخرین تزریق LPS در پایان آزمایش، انزال خروس های هر تکرار جمع آوری و مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخصه های مورد ارزیابی شامل میزان MDA منی، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل ،فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز پلاسمای منی و غلظت تستوسترون در پلاسمای خون بود. تجزیه و تحلیل داده های پیوسته حاصل با استفاده از رویه های GLM و MIXED و نرم افزار SAS 9.4 (2012) انجام شد. ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در گروه شاهد دریافت کننده لیپو پلی ساکارید (LPS) به طور معنی داری کمتر از گرو ه های سلمکس و بن داسل دریافت کننده PBS بود، اما با سایر گروه ها تفاوتی نداشت (0/05<P). فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در گروه شاهد دریافت کننده LPS نسبت به گروه سلمکس دریافت کننده PBS کمتر بود اما با سایر گروه ها تفاوتی مشاهده نشد و کمترین مقدار MDA در گروه سلمکس دریافت کننده PBS مشاهده شد که تفاوت معنی داری با گروه های شاهد و سلنیت سدیم دریافت کننده LPS داشت. غلظت تستوسترون در گروه های بن داسل و سلنیت سدیم دریافت کننده PBS به طور معنی داری بیش تر از گروه شاهد دریافت کننده LPS بود، اما بین سایر تیمارها تفاوتی مشاهده نشد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، به نظر می رسد افزودن سلنیوم آلی از منابع سلمکس و بن دا سل و به مقدار 0/30 میلی گرم در کیلوگرم می تواند اثرات منفی افزایش سن در خروس ها کاهش و موجب بهبود عملکرد تولیدمثلی شود.