تهاجم به حریم خصوصی، نقض رازداری و عوامل و پیامدهای آن ها؛ گزارش یک نمونه

یکی از مهم‎ترین حقوق بیمار، احترام به خودآیینی وی و مشارکت ایشان در فرایند تصمیم‎گیری درمانی خویش است؛ به ویژه بیمار مراجعه‎ کننده به اورژانس که به دقت بیشتری برای تشخیص های افتراقی منجر به ناخوشی و مرگ نیازمند است؛ اما مساله زمانی ایجاد می‎شود که این حق با سهل ‎‎انگاری نادیده گرفته شود و گاهی با وجود اینکه ماجرا ساده به ‎نظر می‎رسد، مدیریت و کنترل آن دشوار باشد. درباره ی این موضوع در مقاله ی حاضر، به صورت نمونه، در بیماری با تشخیص درد شکمی‎ حاد بحث خواهد شد؛ همچنین سعی شده است چگونگی بروز سهل‎انگاری، علل و پیامدهای ناشی از آن و راهکارهای مدیریت آن، به طور اجمالی، مرور شود. نتایج این گزارش بر اهمیت مشارکت بیمار و اخذ رضایت‎ آگاهانه از وی در تمام فرایند درمان (تشخیص، درمان، توان بخشی و پیشگیری) و حفظ حریم ‎خصوصی و رازداری درباره ی تمام اطلاعات پزشکی و غیرپزشکی بیمار که به هر طریقی (شفاهی، کتبی، جزیی و حتی الکترونیکی) در اختیار کادر درمان قرار می‎گیرد، به ویژه در موارد حساس و انگزا تاکید دارد. به نظر می‎رسد آشکارسازی به‎ موقع، بررسی عوامل ایجادکننده، پیامدها، جبران خسارت وارده، افزایش صلاحیت‎ فرهنگی کادر درمان، تدوین راهنما‎ها و دستورالعمل‎های بومی مرتبط، وجود نظام کارآمد رسیدگی سیستمی با حمایت سازمانی، تقویت مهارت‏های ارتباطی و کار تیمی در پیشگیری از بروز نمونه های مشابه، از راهکارهای مدیریت چنین سهل‎ انگاری هایی باشند.