بررسی اثرات حوضچه های طراحی شده در ارزیابی کمی و کیفی کاهش تبخیر از طریق الکل چرب اکتادکانول در منطقه نیمه خشک خرم آباد لرستان

در روش های استفاده از پوشش های نانومتری معمولا با استفاده از مولکول های بلند زنجیر و پخش کردن آن ها روی آب و تشکیل تک لایه های مولکولی می توان مقدار تبخیر را کاهش داد. در این پژوهش به بررسی اثرات کمی و کیفی (پارامترهای شیمیایی و فیزیکی) مونولایر اکتادکانول که در اتانول حل شده و به عنوان روش شیمیایی کنترل تبخیر در ایستگاه تحقیقاتی هواشناسی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه لرستان پرداخته ایم. مونولایر مورد نظر به وسیله اسپری 100 سی سی با غلظت 4 درصد بر سطح حوضچه های طراحی شده با حجم 8 مترمکعب (ابعاد2×2×2) اسپری شد. نتایج کمی و کیفی در بازه زمانی دو ماهه بین دو حوضچه شاهد و حوضچه دارای مونولایر اکتادکانول از تاریخ 1/6/1400 تا 30/7/1400 بر اساس آزمون ANOVA، با مقایسه میانگین های توکی و دانکن انجام شد. نمونه مونولایر اکتادکانول به لحاظ تغییرات میزان تبخیر با شاهد اختلاف معناداری در سطح 05/0 داشت. تبخیر تجمعی 2 ماهه تبخیر در حوضچه شاهد و حوضچه دارای مونولایراکتادکانول نشان دهنده حداکثر مقدار تبخیر در حوضچه شاهد با 559 میلیمتر و مونولایر اکتادکانول با کارایی 20 درصد کاهش تبخیر دارای 455 میلیمتر تبخیر بوده است. پارامترهای کیفی هدایت الکتریکی، درصد اکسیژن محلول مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج داده های کیفیت آب با مقایسه آزمون ANOVA   نشان دهنده اختلاف غیرمعنادار به دلیل sig بیشتر از 05/0می باشد. در مقایسه درصد اکسیژن محلول و هدایت الکتریکی بین میانگین حوضچه شاهد و حوضچه دارای مونولایر اکتادکانول اختلاف قابل توجهی وجود نداشت. یکی از دلایل درصد اکسیژن محلول بیشتر حوضچه شاهد نسبت به حوضچه دارای مونولایر به دلیل امکان تماس با هوا، تابش ورودی بیشتر و وقوع فرآیند بیشتر می باشد. نتایج به دست آمده نشان دهنده کاهش 5 درصدی هدایت الکتریکی و اکسیژن محلول در حوضچه دارای مونولایراکتادکانول نسبت به حوضچه شاهد است. تغییرات دمای سطح آب (پارامتر فیزیکی) با ترمومتر اندازه گیری شد که میانگین دمای سطحی آب در حوضچه دارای مونولایر اکتادکانول 4/24 درجه سانتیگراد و در حوضچه دارای مونولایر در حوضچه شاهد 11/23 می باشد. از نظر تجربی، تاثیر یک لایه متراکم در کاهش تلفات تبخیر، متناسب با افزایش دمای سطح آب است.