مدل یابی معادلات ساختاری تاثیر حمایت خانواده بر پیشرفت تحصیلی با نقش واسطه ای خودکارآمدی مسیر شغلی در دانشجویان پیراپزشکی

پیشرفت تحصیلی از مهم ترین مشکلات فراروی نظام آموزشی دانشگاه ها است که بررسی عوامل تاثیرگذار بر آن، اهمیت به سزایی دارد. از این رو، پژوهش حاضر، با هدف مدل یابی معادلات ساختاری تاثیر حمایت خانواده بر پیشرفت تحصیلی با نقش واسطه ای خودکارآمدی مسیر شغلی در دانشجویان پیراپزشکی انجام شد.

روش پژوهش، همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشکده های پیراپزشکی استان یزد در سال تحصیلی 1401-1400 بود که از این میان، برای نمونه پژوهش، 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی، حمایت اجتماعی (مقیاس خانواده) و سنجش معدل دانشجو در ترم گذشته جمع آوری و با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS-23 و AMOS-22 جهت مدل یابی ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.

اثر مستقیم حمایت خانواده بر خودکارآمدی مسیر شغلی (05/0>P و 236/0=β) و پیشرفت تحصیلی (05/0>P و 161/0=β) معنادار بوده است. همچنین، اثر مستقیم خودکارآمدی مسیر شغلی بر پیشرفت تحصیلی معنادار بوده است (01/0>P و 445/0=β). علاوه بر این، اثر غیرمستقیم حمایت خانواده بر پیشرفت تحصیلی به واسطه ی متغیر خودکارآمدی مسیر شغلی معنادار بوده است (01/0>P و 105/0=β).

بنابراین، بر طبق نتایج بدست آمده از این پژوهش، می توان با ارتقای حمایت خانواده و بهبود خودکارآمدی مسیر شغلی دانشجویان، زمینه پیشرفت تحصیلی آنان را مهیا نمود.