تاثیر تمرکز توجه و انتظارات افزوده شده بر روی یادگیری یک مهارت حرکتی پزشکی

اجرای بهینه مهارت های حرکتی در حوزه پزشکی برای ارایه دهندگان خدمات سلامت ضروری است. بنابراین، شناسایی و درک مولفه ها و شرایطی که می توانند بر اجرای بهینه مهارتهای حرکتی پزشکی موثر باشند، مفید خواهد بود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرکز توجه بیرونی و انتظارات افزوده شده بر روی یادگیری یک مهارت حرکتی در حوزه پزشکی بود.

پژوهشجامعه پژوهش شامل 80 دانشجوی پزشکی در مرحله پیش بالینی بودند که به طور تصادفی به چهار گروه تمرکز توجه بیرونی، تمرکز توجه درونی، بازخورد مقایسه ای-اجتماعی، و کنترل تقسیم شدند. تکلیف حرکتی شامل بخیه زدن عمودی بود. پس از پیش آزمون، همه شرکت کنندگان پنج روز مهارت بخیه زدن را تمرین کردند، که در طی آن از گروه تمرکز توجه بیرونی خواسته شد که در حین اجرای مهارت بر روی سوزن و محل پارگی و از گروه تمرکز توجه درونی خواسته شد که برروی انگشتان و دست خود تمرکز کنند. گروه بازخورد مقایسه ای-اجتماعی در پایان هر روز تمرینی بازخورد مثبت دریافت کردند. آزمون یادداری یک هفته پس از مرحله اکتساب اجرا شد.

نتایج نشان داد که گروه تمرکز توجه بیرونی و گروه بازخورد مقایسه ای-اجتماعی بهترین عملکرد را نسبت به سایر گروه ها در مرحله اکتساب و آزمون یادداری داشتندبعلاوه، بازخورد مقایسه ای-اجتماعی باعث بهبود سطح خودکارآمدی شد.

نتیجه گیری: 

یافته های پژوهش حاضر از نظریه اپتیمال حمایت می کند و نشان می دهد که مولفه های تمرکز توجه بیرونی و انتظارات افزوده شده می توانند در بهینه سازی عملکرد و یادگیری مهارتهای حرکتی در حوزه پزشکی موثر باشند.